Honden zijn een symbool van gezelschap, loyaliteit en onvoorwaardelijke liefde geweest, wat de stemming van velen heeft verbeterd. Naast huisdieren zijn er echter verschillende taken die getrainde honden uitvoeren. Dit verbetert het leven van mensen.
Deze honden bieden verschillende diensten aan. Maar ze hebben vergelijkbare voordelen en met een gemeenschappelijk doel: de kwaliteit van leven verbeteren van mensen die het nodig hebben. Het is nog niet vele decennia geleden dat er zorg werd verleend aan blinden, gehandicapten of mensen met een andere handicap.
Door van honden een therapie-instrument te maken, is het leven van deze mensen verreweg veel beter geworden.
De onbaatzuchtigheid van honden die het leven van anderen verbeteren
Hoewel de verdienste van de eerste persoon die dacht dat honden nuttig konden zijn voor het dienen van de meest achtergestelden, voor het redden van mensen of om het land te dienen, niet kan worden ontkend, kan niet worden ontkend dat de echte eer gaat naar de honden.
Een training om een goede metgezel te zijn die een persoon helpt, is niet eenvoudig. Het vereist inspanning, discipline en zelfverloochening. Dat de honden daartoe bereid zijn en dat ze zelfs hun leven riskeren om het leven van anderen te redden, is onbetaalbaar. Zelfs niet veel mensen zouden het willen doen.
Hoe zal een dag zijn voor een van deze honden die ze trainen? Een van hen vertelt het ons.
Een zware dag maar vol voldoening
Sinds ik een puppy ben, woon ik hier en elke dag maken ze me heel vroeg wakker om me naar het trainingsveld te brengen. Ik begrijp de betekenis van oefeningen niet echt, hoewel ik me fysiek goed voel.
Na vele korte sessies realiseer ik me dat de zon niet meer op dezelfde plek staat. De ochtend is waarschijnlijk al voorbij. Eindelijk is het tijd om te eten! Hier komt Eva, ze geeft me altijd snoep, streelt me en behandelt me heel goed. Iedereen hier doet het, maar zij is speciaal voor mij.
Etenstijd duurt niet zo lang als ik zou willen, hoewel ze me een dutje lieten doen. Maar binnenkort moet ik terug naar het veld. Ik begrijp het nut van het springen van hindernissen niet, maar ze applaudisseren me als ik het goed doe, ze geven me heerlijke prijzen, ze schelden me nooit uit als iets niet lukt en iedereen geeft me het gevoel dat ze van me houden. Wat kan ik nog meer vragen?
Soms pakt Jorge, de coach, mijn gezicht terwijl hij me streelt, en zegt hij iets tegen me, alsof hij me iets uitlegt, maar ik spreek geen mensentaal. Ik stel me echter voor dat hij me misschien vertelt dat ik op een dag zal begrijpen wat het nut van alles wat ik doe in de opleiding me zal doen. Ik ontdekte al snel dat het zo was.
Ik zag veel van mijn klasgenoten gaan met mensen die zich vreemd kleedden, en sommigen die als koppel kwamen, kleedden zich op dezelfde manier. Sommige pakken waren blauw, sommige waren groen, sommige waren oranje, en wie mij draagt, draagt normale kleding. Hij streelt me, pakt me aan de riem en rijdt me in een auto.
ik moet gaan
Het lijkt erop dat ik voor altijd vertrek, tot ziens Eva en Jorge, ik zal jullie nooit vergeten. Ik weet niet waar ik heen ga, ik kijk gewoon uit het raam en probeer iets te herkennen. Er staat een groot gebouw met een groen kruis en daar stoppen we. De gangen zijn koud, ze ruiken raar en veel mensen dragen wit, blauw of groen. Ik hou niet van deze plek, ik wil gaan, maar… Die droevige blik fascineert me. Ik weet niet waarom, maar ik wil gewoon het verdriet uit die uitdrukking verwijderen.
In het bed ligt een … een … ik weet niet of het een jongen of een meisje is, het heeft geen haar, maar het lacht als het me ziet. Hij vindt me leuk! En ik mag hem ook… haar… haar! Ik heb gehoord dat ze Eva heet, Ironies of Life. Ik begin rond te lopen en Eva lacht, lacht. Ik weet al wat ik hier kom doen, of misschien weet ik het niet, ik weet gewoon dat ik vrienden met haar wil zijn, en ik wil haar elke dag zien lachen.
Dank aan al die honden die het leven van mensen verbeteren
Dieren tonen ons onvoorwaardelijke liefde; honden doen hun werk niet uit verplichting, ze doen het omdat ze van ons houden. Zoals in het voorbeeld van deze puppy, tonen hulphonden, ongeacht de dienst die ze doen, een ongeëvenaard empathisch vermogen, bereid een leven van zelfverloochening te leiden in ruil voor slechts een glimlach, een streling of een knuffel.
Vandaag willen we al die honden bedanken die het leven hebben verbeterd en nog steeds verbeteren van blinden, met kanker, ouderen, kinderen met een verstandelijke beperking, en al die facetten die we ons niet herinneren. Dank je wel en duizend keer bedankt, niet alleen voor het werk dat je doet maar ook bedankt voor het bestaan, want een wereld zonder honden zou niet zo mooi zijn.