Honden gedragen zich soms met anderen van hun soort, of zelfs met mensen, alsof ze verliefd zijn. Je ziet het, maar je zegt tegen jezelf dat het onmogelijk is, dat honden niet verliefd kunnen worden of op die manier liefde kunnen voelen. Wat je ogen zien is echter iets heel anders. Heeft het liefdeshormoon invloed op dieren?
Er zijn er die ja zeggen. Maar zoals in alle gevallen zijn er ook de sceptici die zullen zeggen dat dieren geen gevoelens hebben. Net als jij, liefhebber van levende wezens, in Mijn Dieren geloven we dat ze gevoelens hebben. Daarnaast is bewezen dat het liefdeshormoon wel degelijk invloed heeft op onze huisdieren.
Het liefdeshormoon bij dieren, net als bij mensen
Het liefdeshormoon, bekend als oxytocine, brengt ons dichter bij degenen die ons een goed gevoel geven. Het maakt ons extravert en zelfverzekerd. Heb je ooit een hond dat zien doen? Natuurlijk!
Bij Emory University in Atlanta wilden ze hier onderzoek naar doen. Het idee was: bepalen of oxytocine mensen en dieren op dezelfde manier beïnvloedde. Ze concludeerden dat ja, en vooral bij een soort waar we van houden: honden.
Voor de onderzoeken, 16 honden ouder dan een jaar in dienst bij hun baasjes, elk met zijn eigen. Om het experiment te beginnen, sproeiden ze oxytocine op de snuit van de helft van de honden en serum op de andere helft. De harige dieren werden vervolgens naar een aparte kamer van de eigenaren gebracht.
Eigenaren werden geadviseerd om niet naar de verwennerij van hun hond te luisteren. Dit was niet om hun gebaren van liefde aan te moedigen, omdat het nodig was om te ontdekken of ze het deden door de simpele impuls van het hormoon in kwestie.
Toen de honden naar buiten kwamen, waren degenen die waren overgoten met oxytocine veel aanhankelijker. Ze likten hun baasjes, krabden ze met hun poten om ze naar ze te laten luisteren, gingen erop staan, enz.
De rest van de honden, hoewel ze hun baasjes herkenden, kwispelden een beetje, gingen zitten of begonnen de kamer te onderzoeken of met andere honden te spelen..
Dit onderzoek toonde een feit aan dat verkeerd werd begrepen. Velen beweerden dat oxytocine alleen werkt bij zoogdieren als het gaat om seks of wanneer ze verliefd worden. Maar dit liefdeshormoon is goed voor veel meer.
Het is er een die ons drijft om te socializen, aardig te zijn voor anderen en om te blijven bij degenen met wie we ons nauw vertrouwd voelen of waarmee we ons erg op ons gemak voelen.
Dieren hebben gevoelens
We houden er niet van om dogmatisch te zijn, maar er zijn al te veel onderzoeken die het aantonen en het is een onmiskenbaar feit. Dieren voelen zich zowel goed als slecht. Hun houding bewijst het ons elke dag. Je hond heeft niet dezelfde houding als je hem verwent als wanneer je hem uitscheldt.
Hij schreeuwt als hij pijn heeft en springt als hij gek is van geluk. Het wordt verdrietig als je weggaat en gek als je terugkomt. Noemen we dat niet gevoelens hebben? Wel, ja. Niet meer niet minder.
Honden kunnen, net als andere zoogdieren, liefde, verdriet, angst, vernedering en nog veel meer gevoelens voelen. We moeten voor ze zorgen. Hoewel het waar is dat het beschadigen van je emoties misschien niet dezelfde invloed heeft als bij een mens, kunnen we ze ook schaden.
Denk aan die verhalen die we hebben verteld over dieren die de dood van hun meester niet hebben overwonnen. Of die van een vriend, een ander huisdier dat bij hen in huis woonde. Ja, als dat geen gevoel is, kunnen we niet meer heel duidelijk zijn over het idee dat het woord gevoelens omvat.
Er zullen altijd mensen zijn die het niet geloven, maar degenen onder ons die dierenliefhebbers zijn, hebben het altijd geloofd zonder dat er studies voor nodig waren.