Er zijn veel honden die om verschillende redenen hun sporen hebben achtergelaten en geschiedenis hebben geschreven. Sommigen maakten ons aan het lachen in grappige films, anderen zoals politieagenten en anderen hebben vele levens gered. De laatste is het geval van onze hoofdpersoon vandaag: Atila.
Attila was een tienjarige Belgische herder die in maart 2016 stierf aan lymfatische kanker. Een geweldige hond, een geweldige vriend en een geweldige professional hebben afscheid van ons genomen. Wil je de geschiedenis ervan weten?
Attila de reddingshond
Auteur: Ana Fuentes
Attila heeft zijn achtergrond in Frankrijk, zijn hele familie komt daar vandaan. In feite was zijn grootvader net als hij een reddingshond, dus deze hond had al redding in zijn aderen.
Atila kwam in de armen van José Manuel Pérez Zarza toen hij zes maanden oud was. Sindsdien is het meer dan een huisdier geworden. Hij was haar vriend, haar trouwe metgezel, een van haar familie en haar beste partner van werk.
Atila begon met zijn baasje van onderaf, in de Canarische Eilanden Rescue Dog Group. Stukje bij beetje, toen ze hun grote vaardigheid zagen, slaagden ze erin toe te treden tot de Nationale Vereniging van Spanje en Duitsland, evenals in de Nationale School voor Civiele Bescherming van het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Zo wisten ze een plek bij de besten te verdienen.
Dankzij deze training kon hij tot de Disaster Intervention Group (GIC) van de Spanish School of Rescue and Detection with Dogs (ESDP) behoren. Het werd ook geaccrediteerd en erkend door de Verenigde Naties (VN) voor het zoeken en redden van mensen bij natuurrampen of niet.
Een deel van zijn training was op zoek naar Yeremi Vargas, de Gran Canaria-jongen die 9 jaar geleden verdween en die, hoewel het nog niet bekend is waar hij is, Atila op een geweldige manier heeft geholpen om aanwijzingen over de zaak op te helderen.
Deze hond redde het leven van tientallen mensen toen ze geen hoop leken te hebben en werd de meest gewaardeerde hond in de reddingstaak.
De pijn van Attila's baasje
Tien jaar samen opstaan en elke dag samen aan het werk… Dit is ongetwijfeld geen gemakkelijk verlies geweest voor José Manuel, die verzekert dat Atila niet alleen een werkhond was, maar nog een in de familie en ook zijn vrienden.
Zoals hij zelf zegt: “Attila is onvervangbaar, ik zal nooit een andere hond kunnen vinden met wie hij dezelfde medeplichtigheid heeft. Niemand zal in staat zijn zijn plaats in te nemen, hoewel ik mijn werk moet voortzetten en een andere hond moet trainen met mijn uiterste best en mijn best moet doen. Alles wat ik met Atila heb geleefd en geleerd, zal me enorm helpen om van de nieuwe hond de beste te maken, de beste na Atila natuurlijk ”.
Allen die Atila kenden, van openbare instellingen, vrienden, reddingspartners en vrienden, hebben hun condoleances gestuurd naar José Manuel, die de tranen en pijn die hij voelde over de dood van zijn vriend en partner niet kon bedwingen.
Een voorbeeld van liefde voor het werk is wat dit dier ons naliet, Omdat zijn opdracht niet iets was dat hij gewoon leuk vond, werd hij gemotiveerd door zijn genegenheid voor de mensen die hij redde, daarom werd hij de beste. We weten dat er niemand zoals hij zal zijn en we danken hem voor alles wat hij heeft gedaan voor degenen die hij heeft geholpen.
En als eerbetoon danken we al die reddingshonden, en ook hun baasjes, die dag na dag hun huid opgeven om anderen te helpen, zelfs ten koste van hun leven. Wat zouden we zijn zonder hen? Dank duizend keer dank u.