De zogenaamde filariasis is een cardiopulmonale ziekte die wordt veroorzaakt door een parasiet die hartworm wordt genoemd en die vooral honden treft, maar ook katten. Het is de zogenaamde "hartworm", een witte worm, die op volwassen leeftijd meer dan 30 cm lang kan worden en ernstige veranderingen in de longen en het hart van deze dieren veroorzaakt.
Verzendmodus:
Auteur: RD_Elsie
Hoe wordt deze ziekte overgedragen? Een van de middelen voor overdracht van deze ziekte zijn muggen. Er zijn 80 soorten van deze insecten die de ziekte kunnen overbrengen. Op deze manier nemen muggen, wanneer ze een dier bijten dat al filariasis heeft, de larvale vormen van deze wormen op, in een microscopische staat. In de mug vindt de evolutie van de worm plaats, die in een week heel snel kan gaan.
Wanneer de mug een ander dier bijt, brengt hij de parasiet over door de huid binnen te dringen. De parasiet is zeer mobiel en nestelt zich snel in de longslagaders en het hart. Daar groeien ze en worden ze tot 30 cm volwassen. Zoals we kunnen zien, is er geen direct contact van de ene hond naar de andere.
preventie
Het is erg belangrijk voor de behandeling van deze ziekte om een vroege diagnose te stellen, om zo snel mogelijk met de behandeling te beginnen en dit met zo min mogelijk risico te doen. Als er alleen kleine wormen (larven) zijn, zal de mogelijke inwendige schade minder zijn en de behandeling effectiever.
Als het dier vrij is van de ziekte en u wilt een goede preventie doen, zijn er veel preventieve behandelingen volgens de behoeften van elk dier en van elke eigenaar, en vermijd op deze manier besmetting. Er zijn tegenwoordig verschillende producten op de markt, in tabletten of in pipetten om op de huid aan te brengen, waarbij het juiste medicijn door de huid wordt opgenomen. De dosis is meestal maandelijks. Er zijn ook injecteerbare preventieve behandelingen die een jaar duren.
Symptomen
Welke symptomen zijn het meest beschrijvend voor deze ziekte? In veel gevallen zijn er zelfs geen symptomen of zijn ze zo mild dat ze onopgemerkt blijven. Een van de meest voorkomende zijn hoesten en onwil om te sporten, snelle hartslag en ademhalingsmoeilijkheden.
Honden vertonen geen tekenen van besmetting gedurende de eerste 6 maanden van de periode, voordat de worm volwassen is, maar een goed onderzoek met de bijbehorende analyses zal de tekenen van de ziekte onthullen. Het is mogelijk, hoewel zeldzaam, dat een larve in een oog of een been terechtkomt, met blindheid, kreupelheid, epileptische aanvallen, enz. tot gevolg.
Naarmate de ziekte vordert, kan het zijn dat bloedneuzen of progressief gewichtsverlies optreden, zelfs als het dier veel eet, flauwvallen, bloedarmoede en bloedstollingsproblemen en op de lange termijn zelfs de dood van het dier.
Diagnose
De ziekte wordt gelokaliseerd door een bloedonderzoek van de hond, het direct onder de microscoop observeren, vooral in het geval van wormen in hun kleine of larvale stadium; als ze volwassen zijn, kunnen ze worden gedetecteerd in een snelle bloedtest.
Behandeling
In de meeste gevallen is het een krachtige behandeling. Dus, er moet een voorafgaande evaluatie van de gezondheid van het dier worden gedaan om volledige garanties vast te stellen dat het deze behandeling zal weerstaan. Al de rest van deze parasieten moeten worden geëlimineerd, zowel in hun volwassen staat als in hun larvale vorm. De behandeling wordt eerst toegepast tegen de kleine wormen en vervolgens tegen de grote wormen in het hart van het dier.
Zodra de behandeling is uitgevoerd Om er zeker van te zijn dat de behandeling effect heeft gehad, moet een test worden uitgevoerd.
Het behandelen van een hartworminfectie is een langdurig proces, aangezien volwassen wormen maanden nodig hebben om te sterven. De hond moet na de behandeling enkele maanden rusten om te voorkomen dat dode wormen in de longen komen. Een operatie om deze wormen te verwijderen is mogelijk, maar aangezien de geïnfecteerde organen vitale organen zijn, is het gevaarlijk voor het leven van het dier.