Het gezelschap tussen een hond en een mens heeft geen woorden nodig. Alleen warmte, uiterlijk van de ziel. Een hond en zijn menselijke metgezel bereiken zo'n niveau van symbiose, van verbondenheid dat het niet nodig is om iets te zeggen om elkaar te begrijpen.
Hoe vaak per dag hebben we het gevoel dat zelfs de looks te veel zijn? Tussen ons is er een ongeschreven pact waardoor alles logisch is. We hoeven niet te praten om te weten dat we van elkaar houden en elkaar begrijpen.
Misschien is dit de verbinding die de magie van de affectieve band tussen de vriendschap van twee soorten in stand houdt dat, hoewel het op het eerste gezicht lijkt dat ze weinig te doen hebben, ze niet meer verenigd kunnen zijn.
Het uitzonderlijke aan communicatie met de hond
Zoals we al weten, honden zijn uitstekende communicators. Het is echter belangrijk dat we aandacht besteden aan hun lichaam en hun gebaren, omdat hun bewegingen pure betovering zijn.
In deze betekenis, de hond zal altijd een manier zoeken om zichzelf verstaanbaar te maken met het uiterlijk, met de gebaren en met hun gedrag. Hoe vaak hebben we eigenlijk niet nagedacht over "hij moet praten"?
Dit komt omdat communicatie met onze dierbare vrienden allerlei grenzen overschrijdt. Het is een uitwisseling waarvoor we alleen met het hart hoeven te luisteren. En het is dat wanneer er medeplichtigheid is, woorden overbodig zijn.
Alsof het een verliefd stel is, een hond en zijn menselijke broer ontwikkelen hun eigen taal, hun liefkozingen, hun knuffels en hun gebruiken. Dit is een unie die een leven lang meegaat, onveranderlijk …
Er is geen blik zo puur als die van een hond
De blik van de hond is puur, open en oprecht. Hij heeft niets te verbergen en niets te doen alsof, alleen om zijn familie lief te hebben en lief te hebben, hen te beschermen tegen al het kwaad en hun welzijn te garanderen.
Hun looks zijn looks met een ziel, met de ogen van het hart die zich voeden met de liefde en de meest onvoorwaardelijke en duidelijke genegenheid die er bestaat. Door hun gebaren kunnen we een hele wereld ontcijferen, want juist voor hen zijn wij hun universum.
A) Ja, een hond leeft constant in afwachting van zijn baasje, van hoe hij is, van wanneer hij naar huis terugkeert, van de tijd die hij met hem zal doorbrengen, van het spel, van het eten, van zijn dromen, van zijn uiterlijk. Van alles.
Honden zijn geweldige communicators
Honden communiceren op een universele manier met hun lichaam en hun stem, waardoor ze verschillende stemmingen en emoties overbrengen, zoals vreugde, verdriet, woede, tederheid, enz.
Dus, zoals we weten, als we met onze hond willen praten we hoeven hem alleen maar te observeren en te begrijpen hoe hij zijn emoties en bedoelingen aan ons doorgeeft. Dit is belangrijk, want hoewel dieren over het algemeen vaste communicatiepatronen hebben, ontwikkelt elk dier zijn eigen manier om met ons en met de rest van de wereld te communiceren en te communiceren.
Zoals we al kunnen aanvoelen, begrijpt het dier meer dan het ontcijferen van de betekenis van de woorden door de intonatie, het ritme en de intensiteit van de toon van onze stem.
Om dit te bereiken is het essentieel dat we de tijd nemen om de banden die ons binden te versterken, elkaar te leren kennen en een goede sfeer in huis te creëren. In die zin ook Het is belangrijk dat er basisregels zijn voor het samenleven met zowel hun leeftijdsgenoten als hun menselijke familie.
Op dezelfde manier, als de hond associeert dat wanneer hij een gemoedstoestand overdraagt, zijn eigenaren overeenkomen en deze begrijpen, zal het dier zich geïntegreerd en geaccepteerd voelen in de familiekern, wat tot gevolg zal hebben dat het gelukkiger is.
Om begrip te bevorderen, moeten we dus tijd met hem doorbrengen, met hem praten, spelletjes spelen en hem zichzelf laten uitdrukken, zodat hij kan zien dat we hem begrijpen. Op deze manier kunnen we perfect hondje praten.