Vandaag hebben we het over de Lhasa Apso. Het is een ras waarvan het meest emblematische kenmerk zijn lange, overvloedige en fijne vacht is.
Van Tibetaanse afkomst is er nieuws over het bestaan van de Lhasa Apso sinds minstens 800 voor Christus. Oude monniken gebruikten ze in boeddhistische tempels als bewaker en beschermende honden. Vroeger 'deelden' ze de bewakingstaken met de Tibetaanse Mast.
Algemene kenmerken van de Lhasa Apso
Het is een kleine hond, maar geen miniatuur. Het heeft een langer lichaam dan lang en heeft korte benen. Sy buik blijft vrij dicht bij de grond. Zijn lengte ligt tussen de 25 en 28 centimeter, terwijl zijn ideale gewicht tussen de 8 en 9 kg ligt.
Het wordt vaak verward (zelfs sommige dierenartsen vallen in deze fout) met een ander duizendjarig ras waarvan de oorsprong ook in Tibet ligt: Shih Tzu. De verschillen tussen de een en de ander zijn dat: Lhasa Apso heeft een smallere schedel en minder prominente ogens. Ondertussen hebben zijn "landgenoten" een tonvormige ribbenkast. Ook is de afstand tussen de buik en de poten kleiner.
Een ander opvallend kenmerk van deze honden is: een prominente pony die over haar gezicht valt en haar ogen volledig verborgen houdt. De oogbollen zijn echter veilig dankzij twee lipjes die de haren buiten houden.
Zijn overvloedige vacht heeft een zeer belangrijke "evolutionaire reden"”. Als bewoners van het dak van de wereld hebben ze extra bescherming nodig tegen lage temperaturen en sterke zonnestraling. Dit wordt niet alleen gegenereerd door de directe inval van de stralen van de Astro Rey, maar ook door de reflectie die wordt gegenereerd door de grote delen van het land bedekt met heldere witte sneeuw.
Het kleurenpalet van hun haar omvat: zand, honing, goud, zwart, grijs of tweekleurig (wit en een andere, die meestal goud is).
Ondanks zijn korte gestalte, Lhasa Apso zijn gedrongen honden met goed gevormde en gedefinieerde spieren.
Lhasa Apso-persoonlijkheid
Voorbij zijn de jaren dat ze waakhonden waren. Maar die informatie zit nog steeds in je genen.
Voor zijn korte gestalte, zijn "overgeplaatst" om als gezelschapshonden te werken. Toch zullen ze zich nooit als schoothondjes gedragen.
Aan de andere kant, niet alleen vanwege zijn gereduceerde gestalte, maar ook vanwege zijn tedere en zelfs aanhankelijke uiterlijk, wordt vaak gedacht dat het een ras is dat goed overweg kan met kleine kinderen. Maar dat is slechts schijn. Veel fokkers raden gezinnen met jonge kinderen niet aan om deze honden te adopteren. De Lhasa Apso beschouwt de kleintjes in huis vaak als een potentiële bedreiging.
Een zeer uitgesproken karakter
Er zijn er ook die dat vinden het is een ras met een moeilijk karakter. Ondertussen beweren hun verdedigers dat het vaak onbegrepen dieren zijn. Afgezien van het bovenstaande zijn het honden die zich zonder al te veel ongemak aanpassen aan het gezinsleven, zelfs in kleine appartementen.
Lhasa Apso-puppyeigenaren wordt geadviseerd om: vanaf jonge leeftijd socialisatie met andere honden en met mensen buiten hun familiekern aanmoedigen. Later, op volwassen leeftijd, zijn het meestal onafhankelijke dieren die de neiging hebben om te "passeren" van sociale interactie, extreme dominantie te tonen met andere hoektanden of erg wantrouwend in de aanwezigheid van vreemden.
Ze zijn in gelijke mate een intelligent en koppig ras. Ze leren heel gemakkelijk (vooral door positieve bekrachtiging) om basiscommando's te volgen, zoals oproepen beantwoorden, gaan zitten, liggen of stil blijven. Vaak volgen ze deze commando's echter alleen op wanneer ze dat willen, of dat is tenminste de indruk die ze proberen over te brengen.
Het zijn geen honden die te veel fysieke activiteit vergen. Hoewel buiten spelen, naar het strand gaan of hun baasjes vergezellen op lange wandelpaden, iets is waar ze blij van worden.
Gezondheid en verzorging van de Llasa Apso
Hun gemiddelde levensduur is 14 jaar. Het zijn doorgaans vrij gezonde dieren. Zijn enige door dierenartsen gecertificeerde erfelijke probleem is progressieve retinale atrofie. Het is een ziekte die pas kan worden opgespoord als het dier de volwassen leeftijd heeft gepasseerd. Geleidelijk aan zal het hem blind maken.
Maar het detail waar degenen die een kopie van dit ras willen hebben, echt rekening mee moeten houden, is dat: zijn vacht vereist veel toewijding.
Fokkers beweren dat je moet elk van de lange haren van deze dieren borstelen. En niet één keer, maar meer dan één keer per dag om de vorming van knopen te voorkomen. En ze waarschuwen dat ze hun haar drie keer per dag kammen. Met dit alles is de kans nog steeds groot dat de haren altijd in de knoop raken.
