We hebben allemaal ooit genoten van de aanwezigheid van prachtige vogels in onze omgeving, omdat elk van hen opv alt in bepaalde aspecten (in het oog springende vormen en kleuren, melodieuze liedjes en zelfs interessant gedrag). Een van deze tedere vliegende vogels, die er weer elegant uitziet, is degene die bekend staat als de getufte ekster, witkeel of blauwe piapia. Ken je haar?
Op wetenschappelijk gebied wordt het Calocitta formosa genoemd. Het behoort tot de orde van zangvogels en de familie van kraaien (Corvidae), die 130 soorten omvat. Hier vertellen we je alles over haar: waar woont ze, hoe herken je haar, wat is haar gedrag, onder andere.Mis het niet!
Waar leeft de kuifekster?
Witkeeleksters komen voor op het Amerikaanse continent, met name in Midden-Amerika. Ze bevinden zich van Mexico, via Guatemala, Honduras en Nicaragua, naar Costa Rica. Hun leefgebieden omvatten graslanden, droge bossen en gemengde ecosystemen. Ze bezetten ook gebieden in de buurt van gewassen en menselijke nederzettingen.
Deze vogels houden van bomen met doornen, maar ook van koffieplantages en andere plantensoorten die ze gebruiken om hun nest te maken, zoals de jícaro en de coyol. Het verspreidingsgebied is variabel en gaat van vlakke gebieden op zeeniveau tot bergachtige gebieden van 1200 meter hoogte.
Fysieke verschijning van blauwe piapia
Het meest indrukwekkende aan een vogel is zijn verenkleed en bij de getufte ekster duidt dit op elegantie, met een zwarte kuif die opv alt op zijn kop.Bovendien heeft het een lange en mooie staart. Het heeft een turkooisblauwe kleur op de rug, vleugels en staart (deze hebben duidelijke buitenranden). Het heeft witte kenmerken op zijn gezicht, borst en buik.
Het meest uitbundige aspect van het uiterlijk van deze kraaiachtigen is de kuif op zijn kop. Deze bestaat uit een groep lange veren waarvan de uiteinden naar voren of naar achteren wijzen. Bovendien bestaat het uit een donkere lijn die over zijn borst loopt.
Op dezelfde manier v alt ook zijn grootte op, aangezien hij 56 centimeter kan bereiken, met een spanwijdte van maximaal 19, waardoor het een van de grote zangvogels is. In verhouding tot het gewicht kan het tussen de 205 en 213 gram lichaamsgewicht dragen.
Deze vogel heeft een donkere snavel van ongeveer 34 millimeter lang, een geschikte maat om te voeren. Zijn poten zijn zwart met 4 vingers, perfect om boomstammen vast te pakken.
Bij deze vogels is er sprake van seksueel dimorfisme in termen van staartlengte en kleurpatronen. De vrouwtjes hebben de kortste staart (26,7 en 31,4 centimeter), terwijl die van de mannetjes varieert tussen 28,4 en 33,4 centimeter. Vrouwtjes hebben ook zwartere kammen dan hun partners, die witter zijn.
Gedrag van C. formosa
Deze zangvogel heeft een heel sociaal leven. Hij leeft in kleine groepen van 5 tot 10 individuen. Meestal bestaan deze uit vrouwtjes die voor elkaar zorgen en elkaar beschermen. In sommige seizoenen krijgen ze gezelschap van een mannetje voor de voortplanting.
De groep bestaat uit de vrouwelijke fokker en haar helpers. Deze laatste zijn verantwoordelijk voor het voeren, het bouwen van nesten, het verzorgen van de jongen en het verdedigen van het nest, allemaal via een nogal interessante sociale structuur.
Deze vogels worden gekenmerkt door het feit dat ze het hele jaar door in hun leefgebied blijven, dat wil zeggen dat ze niet migreren.Het zijn zeer communicatieve dieren en uiten zich door middel van verschillende soorten intimiderende en waarschuwende oproepen, die variëren in frequentie en duur. Ze laten ook gekreun horen, wat aangeeft dat ze moeten eten, of tjilpen tijdens het fokken en nestbouw.
Wat eten witkeeleksters?
Het dieet van de blauwe piapia is omnivoor, wat betekent dat hij zich kan voeden met zowel dieren als planten. Het verbruik varieert afhankelijk van het seizoen van het jaar en wat er in de omgeving beschikbaar is. Het omvat insecten (sprinkhanen, rupsen, sommige larven en kakkerlakken), kikkers, hagedissen en babyvogels, evenals hun eieren. Hij eet ook fruit en nectar van onder andere grote bloemen (zoals vlot).
Reproductie van de getufte ekster
De voortplanting van de witkeelekster gebeurt seksueel en door het leggen van eieren. Het nest bestaat uit iets dat lijkt op een kopje, gemaakt met een mengsel van wortels en takken. Deze bevindt zich op een hoogte tussen de 6 en 30 meter vanaf de grond.
Er is een coöperatieve voortplanting, waarbij een hoofdpaar van de groep de functie van paring vervult en de rest van de leden de leiding heeft over het grootbrengen en voeren. De vrouwelijke kuifekster kan tussen de 3 en 6 grijze eieren met bruine vlekken leggen. Incubatie duurt 16 tot 22 dagen. Seksuele volwassenheid wordt bereikt tussen de 8 en 14 maanden oud bij beide geslachten.
Mannen verspreiden zich op jonge leeftijd uit hun geboortegroep. Wie een rol als hoofdrolspeler krijgt, kan een vaste plaats innemen. Degenen die dit geluk niet hebben, circuleren onder verschillende groepen die zich proberen voort te planten, zowel met het belangrijkste vrouwtje als met de secundaire.
Hoewel er een broedpaar in de groepen zit, hebben onderzoeken naar blauwe piapia's in Costa Rica nieuwe aanwijzingen aan het licht gebracht. De observaties benadrukten het feit dat in sommige groepen de helpers eieren leggen in de hoofdnesten of secundaire nesten vestigen.Deze analyse toont de complexiteit van het gedrag van deze soort aan.
Behoudsstatus
Vanwege de brede verspreiding van C. formosa in Amerika, is het niet geclassificeerd als een bedreigde diersoort. De status volgens de International Union for Conservation of Nature (IUCN) is "Least Concern (LC)" .
De getufte ekster siert de habitats waarin hij wordt gevonden met zijn schoonheid. Daarin v alt zijn eigenaardige kam op, waarvoor hij zijn naam krijgt. Daarnaast heeft het een zeer interessant voortplantingssysteem, waarbij de leden van een groep zich volledig wijden aan de verzorging van het kweekkoppel en hun jongen. Zonder twijfel schittert deze soort dankzij samenwerking en teamwork.
