De hermelijn of kortstaartwezel is een klein zoogdier met een circumpolaire verspreiding. Hij is populair dankzij zijn vacht, die in het winterseizoen zo wit als sneeuw wordt, waardoor hij zich voor zijn vijanden kan verbergen. Het is echter een kenmerk dat het een begeerd dier voor mensen maakt.
Zijn wetenschappelijke naam is Mustela erminea en behoort tot de marterachtige familie (Mustelidae). Behalve dat het klein is, is het een licht en zeer snel dier. In deze ruimte brengen we u een compleet dossier over dit zoogdier. Op deze manier brengen we alle interessante aspecten van hun biologie in detail, zoals hun leefgebied, hun fysieke kenmerken, hun gedrag en hun staat van instandhouding.Laten we ze allemaal bekijken.
Waar leven hermelijnen?
De kortstaartwezel komt voor in het circumpolaire gebied van het noordpoolgebied, Noord-Amerika, Azië en Europa en beslaat verschillende leefgebieden. Het geeft de voorkeur aan gemengde bossen, maar het kan op verschillende plaatsen worden gevonden, van zeeniveau tot 4050 meter hoogte; inclusief: struikgewas, alpenweiden, moerassen, bos- of rivierranden.
Fysieke kenmerken van de hermelijn
De hermelijn lijkt op een wezel. Het heeft een langwerpig lichaam, met korte ledematen, een driehoekige kop, ronde oren en een lange nek, evenals zijn snorharen. Bovendien heeft hij een staart die ongeveer 35% van zijn totale lichaamslengte beslaat.
Het lichaam van hermelijnen is gemiddeld 16 tot 33 centimeter lang. Omdat het kleine dieren zijn, zijn ze ook vrij licht, aangezien ze niet zwaarder zijn dan 350 gram. Ze vertonen seksueel dimorfisme (zoals veel andere marterachtigen).Dit betekent dat de mannetjes groter en massiever zijn dan de vrouwtjes.
Ze hebben een korte vacht, die de kleurverandering benadrukt van de individuen die de koudste streken bezetten, tijdens het winterseizoen. Zo worden ze in de winter wit, met het puntje van de zwarte staart. Aan de andere kant krijgen ze in de zomer een bruine kleur op de rug, terwijl ze witachtig of geelachtig zijn in het ventrale gebied tot aan de lippen.
Gedrag
Over het algemeen zijn hermelijnen territoriale en solitaire dieren. Ze tolereren zelden de aanwezigheid van andere individuen op hun territorium. In het bijzonder van hetzelfde geslacht. Ze worden dus niet in groepen gezien, behalve wanneer ze paren.
Dit gaat over dieren die holen gebruiken. Meestal hebben ze er meerdere tegelijk. Op deze manier kunnen ze voedsel gemakkelijker bewaren en hebben ze altijd een thuis voor het geval er wat ruimte in het gedrang komt.
Kortstaartwezels zijn zoogdieren die zowel overdag als 's nachts actief zijn. Het National Museum of Natural Sciences geeft aan dat hun activiteitsperioden variëren van 10 tot 45 minuten, afgewisseld met dutjes van 3 tot 5 uur.
Wat eet een hermelijn?
Hermelijnen zijn allesetende dieren, al hebben ze wel een voorkeur voor vlees. De belangrijkste prooi zijn zoogdieren ter grootte van konijnen of kleiner. Ze eten vaak fruit, kleine knaagdieren, vogels, eieren, amfibieën, vissen, regenwormen en zelfs sommige insecten. In bepaalde situaties kunnen ze ook aas inslikken. De waarheid is echter dat ze er niet de voorkeur aan geven en meestal op hun eigen voedsel jagen.
Ze hebben sterk ontwikkelde zintuigen van zien, horen en ruiken. Met deze vaardigheden kun je dus gemakkelijk jagen. Bovendien hebben ze zeer flexibele en behendige lichamen. Om deze reden klimmen ze vaak in hoge bomen op zoek naar kleine vogels of eieren.
Een studie in Noorwegen, gepubliceerd in het tijdschrift Mammal Research, in 2015, geeft aan dat deze zoogdieren generalisten zijn wat betreft hun dieet. Hoewel ze het liefst kleine knaagdieren eten, eten ze ook menselijk voedselafval, evenals vogels en insecten.
Hoe plant de kortstaartwezel zich voort?
Een merkwaardig kenmerk van de hermelijn is zijn voortplantingscyclus. De paartijd is meestal tussen april en mei. Het bevruchte vrouwtje zal echter pas in april bevallen. Dit komt doordat haar lichaam de ontwikkeling van de zygote in een vroeg stadium (blastocyst stadium) gedurende 9 tot 10 maanden pauzeert. Na deze periode, wanneer de volgende lente aanbreekt, gaat de dracht door.
Op deze manier varieert de totale zwangerschapsduur van 223 tot 378 dagen. Na deze periode kunnen er 3 tot 18 pups geboren worden, met gemiddeld 4 tot 9. Net als bij Amerikaanse nertsen brengen de vrouwtjes hun jongen groot zonder de hulp van de mannetjes.
Staat van instandhouding van hermelijnen
Dit type marterachtigen wordt niet bedreigd. Volgens rapporten van de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) is het ingedeeld in de categorie van de minste zorg. De belangrijkste risicofactoren voor hun overleving zijn echter de vernietiging van hun leefgebied en de jacht. In plaatsen zoals Rusland is er een beperkte handel in hermelijnbont.
Bont en uitbuiting
Tijdens de zomer is de vacht van hermelijnen bruin of honingkleurig en is de onderkant van hun lichaam lichter. Het is echter tijdens de winter dat deze jassen het meest begeerd worden. In de winter worden ze wit om zichzelf te camoufleren. Zowel in de zomer als in de winter hebben ze het puntje van hun staart zwart. Deze donkere punt is waarschijnlijk een evolutionair product geweest om te overleven.
In Europa was de wintervacht van de hermelijn zeer begeerd door de adel. Het hebben van een jas gevoerd met dit dier was een teken van rijkdom en macht, aangezien het vrij duur was. Momenteel zijn er boerderijen voor pelsexploitatiedoeleinden. Net als bij nertsen worden hermelijnen gefokt voor de verkoop van hun pels en er zijn verschillende protectionistische groeperingen die vechten voor hun uitroeiing.
We mogen de uitbuiting van de bontindustrie niet steunen. Veel dieren lijden en sterven er jaarlijks aan.
Hermelijn, een interessant zoogdier
Zoals je kunt zien, zijn hermelijnen zeer interessante zoogdieren. Het benadrukt de verandering in kleur van de vacht volgens de tijd van het jaar en de bijzonderheid van de "pauze" van de voortplantingscyclus. We nodigen je uit om verder te leren over andere soorten marterachtigen, zoals nertsen en wezels. Het is waarschijnlijk dat u ook verrast zult zijn door een detail van zijn biologie.
