De muskusos (Ovibos moschatus) is een groot zoogdier met een overvloedige vacht. De genetica van dit robuuste wezen is verwant aan geiten. De bevolking heeft een radicale achteruitgang op mondiaal niveau doorgemaakt en is bijna uitgestorven, maar dit panorama is de afgelopen jaren veranderd.
Het behoort tot de Bovidae-familie, zoals onder andere buffels, bizons, antilopen, schapen, stieren. Het is echter het enige lid van het geslacht Ovibos. Vervolgens nodigen we je uit om meer te weten te komen over deze zeldzame en fascinerende soort, de muskusos.
Muskusos Fysieke eigenschappen
De muskusos maakt indruk met zijn grootte, robuustheid en dikke, overvloedige vacht. Volgens cijfers van het Animal Diversity Web kan het volwassen mannetje 2,5 meter lang worden (tussen kop en lichaam) en tot 400 kilo wegen.
Het vrouwtje is echter kleiner en lichter (tot 2 meter lang en 275 kilogram zwaar). De hoogte bij de schouders is ongeveer 1,2 meter. Het lichaam van dit indrukwekkende dier is perfect aangepast aan de ijzige kou van de regio's in de buurt van de Noordpool, waar ze hun natuurlijke habitat vinden. Zijn vacht bestaat uit twee lagen om warmte vast te houden en hem te beschermen tegen de elementen.
De binnenvoering is dicht, met korte en fijne haren, goed aan elkaar vastgemaakt. De buitenste laag vertoont lange, dikke, zachte, wollige haren die bruin, zwart of grijs van kleur zijn. Bij volwassen individuen kunnen de plukjes de poten bijna volledig bedekken en enkele centimeters de grond raken.
Ze hebben een tonvormig lichaam en hun poten zijn kort, net als hun staart, die amper 5 tot 10 centimeter meet. Beide geslachten hebben hoorns, hoewel ze bij vrouwen minder ontwikkeld zijn. Ondanks hun naam en ossenachtige uiterlijk zijn deze zoogdieren nauwer verwant aan geiten, schapen en rammen, aangezien ze tot de onderfamilie Caprinae behoren.
Natuurlijke habitat
De muskusos heeft een circumpolair verspreidingsgebied, afkomstig uit Canada, Groenland en Alaska. In de loop der jaren zijn sommige groepen echter aanzienlijk gedecimeerd, dus is het in sommige delen, zoals Alaska, opnieuw geïntroduceerd. Evenzo werd het geïntroduceerd in Rusland, Noorwegen en Siberië.
Ondanks de jachtbedreigingen die deze soort in de loop van zijn geschiedenis heeft geleden, breidt zijn populatie zich momenteel wereldwijd uit, hoewel deze praktijk illegaal wordt voortgezet. Naar schatting zijn er ongeveer 127.000 individuen in de wereld.
Het leefgebied van dit zoogdier is de arctische toendra, met korte zomers en lange, koude winters. Zijn lichaam is echter aangepast om de lage temperaturen en harde wind te weerstaan.
Gedrag
Muscusossen zijn sociale dieren die ter bescherming in kuddes leven. Over het algemeen varieert het aantal individuen waaruit een kudde bestaat, afhankelijk van de tijd van het jaar. In de zomer kunnen er kleine groepen van ongeveer 5 exemplaren zijn, terwijl in de winter het aantal oploopt tot 60.
Er is een sociale hiërarchie in de groepen. Bij mannetjes wordt het bepaald tijdens de voortplanting en bij vrouwtjes hangt het vooral af van leeftijd en grootte. Het zijn solide dieren, die over het algemeen weinig bewegen, met zeer korte migraties in hun verspreidingsgebied. Ze kunnen echter met snelheden van 25 mijl per uur rennen, hoewel ze gemakkelijk oververhit raken.
Een ander opvallend kenmerk van de muskusos zijn zijn vocalisaties. Deze soort stoot luid gebrul uit dat op grote afstand wordt waargenomen. De geluiden zijn belangrijk tijdens de paartijd, maar ook tijdens de interactie tussen de moeder en haar jongen.
Muskusos voeren
Muscusossen zijn generalistische herbivore zoogdieren, wat betekent dat ze zich voeden met bijna alle grassoorten. De variatie van hun dieet en de hoeveelheid gegeten voedsel hangt af van de tijd van het jaar en de beschikbaarheid van voedsel in hun omgeving.
Voor de komst van de winter eten deze dieren meestal overvloedig om energie en voedingsstoffen op te slaan voor het koude seizoen en voedseltekorten.
Een studie gepubliceerd in het tijdschrift Plos One, in 2016, beschrijft het dieet van deze soort gedurende ongeveer 2,5 jaar, door de wachtharen met stabiele isotopen te analyseren.Op deze manier wordt gedetailleerd weergegeven dat het dieet in de zomer vergelijkbaar is en wordt gedomineerd door grasplanten.
Het verbruik in de winter is echter anders en hangt af van de sneeuwcondities. Dus als de seizoenen overvloedig sneeuwen, zijn de ossen meer afhankelijk van hun lichaamsreserves, omdat het voor hen moeilijk is om voedingsstoffen binnen te krijgen.
Voortplanting en levenscyclus van de muskusos
Hoewel ze in harmonie naast elkaar bestaan, staan de mannetjes meestal tegenover elkaar tijdens de paartijd, die plaatsvindt tussen augustus en september. Op deze manier betwisten ze het recht om zich voort te planten met de vrouwtjes van de kudde. De confrontatie vindt plaats wanneer twee exemplaren in tegengestelde richting rennen en tegenover elkaar staan, hun hoofden tegen elkaar stotend, totdat een van de twee het gevecht opgeeft of niet verder kan.
De populaire naam van deze soort is afgeleid van de intense geur van urine die zich concentreert op de voeten van mannetjes en die ze gebruiken om vrouwtjes aan te trekken en hun territorium af te bakenen tijdens de broedperiode.
Het vrouwtje heeft een draagtijd van acht of negen maanden en baart gewoonlijk slechts één pup per zwangerschap. De baby-muskusos weegt bij de geboorte tussen de 9 en 11 kilogram en is de eerste twee levensjaren afhankelijk van zijn moeder, die hem voorbereidt op het volwassen leven.
Moeders zijn erg beschermend voor hun jongen en hebben de neiging agressief te zijn wanneer ze worden geconfronteerd met de aanwezigheid van vreemde individuen in hun territorium. Tegen de tijd dat ze twee jaar oud zijn, zijn de kleine muskusossen klaar om zelfstandig te overleven.
Seksuele volwassenheid wordt het eerst bereikt bij vrouwen. Meestal tegen de leeftijd van twee jaar. Bij mannen komt het voor tussen de 3 en 4 jaar. De levensverwachting van de muskusos is groter bij vrouwelijke individuen (tussen 15 en 18 jaar), in vergelijking met hun mannelijke tegenhangers (van 10 tot 12).
Behoudsstatus
Ondanks de problemen van deze os in het verleden, wordt hij vandaag niet met uitsterven bedreigd. De Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) classificeert het als minst zorgwekkend.
De belangrijkste gevaren voor het voortbestaan van de populaties van dit dier zijn onder meer klimaatverandering, veranderingen in hun leefgebied en blootstelling aan ziekten en parasieten. Dat staat in een studie uit 2006, gepubliceerd in het tijdschrift Ecohe alth, waarin onderzoek wordt gedaan naar de doodsoorzaak van een grote populatie muskusossen in Noorwegen als gevolg van een uitbraak van pasteurellose. Deze sterfgevallen zouden volgens de wetenschappers verband houden met de stijging van de temperatuur die zomer.
Kortom, de muskusos is een zoogdier dat niet alleen opv alt door zijn formaat. Zijn lichaam is aangepast om te overleven in de koude arctische gebieden, dankzij zijn dichte vacht en het vermogen om vet op te slaan voor het magere seizoen. We nodigen je uit om deze soort en andere levende wezens die de toendra bewonen, op de voet te volgen.
