De springende gazelleAntidorcas marsupialis) is een middelgrote antilopesoort die voorkomt in zuidelijk Afrika. We worden geconfronteerd met een atypisch geval op het niveau van instandhouding, omdat niet alleen de springende gazelle niet met uitsterven wordt bedreigd, maar de populaties ervan in de loop van de tijd in omvang toenemen.
Er wordt geschat dat er vandaag de dag 1.750.000 reproductieve exemplaren in hun natuurlijke omgeving zijn. Bovendien is deze soort in Mexico geïntroduceerd voor oogstdoeleinden, waar hij ongeveer 17.000 hectare land beslaat. Als je alles wilt weten over dit even sierlijke als mooie rund, raden we je aan verder te lezen.
Taxonomie en systematiek van de springende gazelle
Eerst, Opgemerkt moet worden dat de springende gazelle een zoogdier is, dat wil zeggen, het behoort tot de klaszoogdieren. Als we doorgaan in zijn fylogenetische tak, zien we dat deze soort behoort tot de orde van Artiodactylen (Artiodactyla), een groep hoefdieren waarvan de ledematen eindigen in een even aantal vingers, waarvan ze er minstens 2 ondersteunen.
Dit sierlijk ogende zoogdier is opgenomen in de familie van de bovidae (Bovidae), waar ook gedomesticeerde geiten, koeien, schapen, bizons en andere antilopen worden gevonden. De springende gazelle is de enige vertegenwoordiger van zijn soort, maar hij splitst zich in 3 verschillende ondersoorten. Dit zijn de volgende:
- Antidorcas marsupialis angolensis: het kan worden gevonden in het zuidwesten van Angola. Het is middelgroot, vergeleken met de rest van de beschreven ondersoorten.
- Antidorcas marsupialis hofmeyri:Het kan worden gevonden in het zuidwesten van Afrika, meer specifiek in de regio's Beersheba en Namaqualand. Het is de grootste ondersoort.
- Antidorcas marsupialis marsupialis: het wordt voornamelijk gedistribueerd door Kaap de Goede Hoop en de geannexeerde gebieden. Van de 3 beschreven ondersoorten is het de kleinste.
Fysieke beschrijving
Interessant, ondanks zijn naam, de springende gazelle behoort niet tot het geslachtGazella.Deze runderen lijken erg op de typische gazellen in uiterlijke vorm, maar het heeft 5 paar kauwtanden op de kaak, terwijl de vertegenwoordigers van de groepGazellaze hebben 6 paar.
Bovendien hebben springende gazellen een huidplooi die zich uitstrekt langs de gehele dorsale middellijn tot aan de staart, een kenmerk dat niet aanwezig is bij hun verwanten. Voor de rest zijn deze dieren middelgroot, ongeveer 70 of 80 centimeter van de ledematen tot de schouders. Qua lengte bereiken ze ongeveer 150 centimeter, met ongeveer 25 centimeter staart.
Er zijn verschillen in maten en gewichten tussen ondersoorten, maar over het algemeen: Ze omvatten een bereik tussen 27 en 40 kilogram lichaamsgewicht. De algemene kleur is kaneelbruin, met een soort wit "masker" in het gebied van de neus en ogen, met een paar bruine strepen die van de traan naar de mondhoek lopen.
Naast verschillen in gewicht en grootte vertonen de verschillende ondersoorten ook chromatische variaties in hun vacht.
Habitat en gewoonten
Deze dieren bewonen de savannes van zuidelijk Afrika, dus ze zijn perfect aangepast om de hitte en het gebrek aan water te weerstaan. Hun activiteit is afhankelijk van het klimaat, aangezien ze 's nachts foerageren op de heetste momenten, terwijl ze in de koudere maanden hun activiteitspiek overdag hebben.
De springgazelle is bij uitstek herbivoor en daarom zijn groenten de enige voedselbron. Als het kan, graast het, dat wil zeggen, het voedt zich met laagstammige kruidachtige planten. Wanneer het gebrek aan water het ecosysteem domineert en de grassen opdrogen, schakelt het over op een browse-strategie en verbruikt het bladeren van bepaalde bomen.
Als curiositeit moet worden opgemerkt dat: deze runderen kunnen lang zonder drinkwater, omdat het organismen zijn die volledig zijn aangepast aan de droge seizoenen. Springgazelles halen praktisch al het water dat ze nodig hebben uit hun voedsel en kunnen zelfs een leven lang zonder drinkwater.
Leeuwen en luipaarden zijn de belangrijkste roofdieren van deze gazellen. Om te ontsnappen hebben ze ongebruikelijke loopsnelheden ontwikkeld: tot 88 kilometer per uur.
Voortplantingsmechanisme van de springende gazelle
Vrouwtjes zijn het hele jaar door ontvankelijk voor voortplanting, maar ze hebben meer kans om te paren met een mannetje als de hulpbronnen overvloedig zijn, tijdens het regenseizoen. Bovendien bereiken vrouwtjes de reproductieve rijpheid op de leeftijd van 7 maanden, terwijl mannetjes pas op de leeftijd van 2 jaar in staat zijn om sperma te produceren.
Deze dieren hebben harem-achtige sociale structuren, met dominante mannetjes en een duidelijke onbalans tussen de seksen. Mannetjes bevechten elkaar vaak over vrouwtjes en territorium en besteden bovendien een groot deel van hun energie aan het imponeren van hun potentiële partners, met sprongen tot 2 meter boven de grond -gedrag dat bekend staat als pronken-.
Zwangere vrouwtjes krijgen 1 tot 2 jongen per geboorte, maar de draagtijd is erg kort, ongeveer 5 maanden.
Een soort in een gezonde staat
Verrassend genoeg, de populaties van deze soort worden tegenwoordig als stabiel beschouwd. DeInternationale Unie voor het behoud van de natuur(IUCN) beschouwt de springende gazelle als een dier van de minste zorg, aangezien er geen factoren zijn die zijn voortbestaan bedreigen.
We gaan verder, want het is aangetoond dat het een van de weinige antilopen is die vandaag positieve populatietrends laat zien. Gelukkig lijkt het erop dat de springende gazelle onze ecosystemen nog vele jaren met kleur en gratie zal blijven bevlekken.
