Elk jaar doden de plastics in de oceanen 1,5 miljoen dieren, waaronder: vogels, vissen, walvissen en schildpaddenVolgens Laurence Maurice, wereldonderzoeksdirecteur van het Franse Instituut voor Ontwikkelingsonderzoek (IRD), "heeft 30% van de vissen in de noordelijke Stille Oceaan tijdens hun levenscyclus plastic ingeslikt", voegde hij eraan toe.
Tijdens de Waterweek, georganiseerd door de Franse ambassade in Quito, presenteerde Maurice studies over wat hij 'het zevende continent' noemt: niet-compacte massa's plastic afval die ronddrijven in de drie grote oceanen.
“Het afvaleiland in de Stille Oceaan is het grootste. De anderen zijn wat kleiner”, informeerde de expert. Rond 1997 werd dit ‘eiland’ voor het eerst gezien in de noordelijke Stille Oceaan, tussen de kusten van Californië en Hawaï. Sindsdien is het in omvang verdrievoudigd en beslaat het nu een oppervlakte van 3,5 miljoen vierkante kilometer.
Een artikel dat in 2012 werd gepubliceerd door experts van de University of California, in het tijdschrift Biology Letters van de Britse onderzoeksvereniging Royal Society, waarschuwde al dat deze microplastic-resten -deeltjes kleiner dan vijf millimeter- ze maakten een 'dodelijke soep' voor het mariene ecosysteem.
Wetenschappelijke expedities hebben dit puin tot 1500 meter diep gevonden.
Maurice zei dat mariene soorten deze residuen verwarren met voedsel en… sterven bij inname. "In de maag van een potvis hebben ze stukken kassen gevonden voor de tomatenteelt, die door een storm zijn verwoest en in zee zijn beland", zegt de onderzoeker, die eraan toevoegt dat er 20 kilo plastic uit het dier is gehaald.
Zeevogels houden van albatrossen zien ook plastic afval dat in de zee drijft aan voor voedsel. “De ouders van deze vogels geven kleine stukjes plastic aan hun baby’s. Een jonge albatros werd dood aangetroffen met een maag vol plastic omdat de ouders het eten aanzagen voor doppen”, aldus de expert.
In 2011 heeft de Vereniging voor Behoud van walvissen en dolfijnen (WDCS) merkte op dat plastic afval een dodelijke bedreiging vormde voor dolfijnen en walvissen omdat ze ze binnenkrijgen of erin verstrikt raken.
In Uruguay is er een groep onderzoekers het bestuderen van de impact van dit afval, de effecten ervan op de zeefauna en op de laatste schakel in de keten: de mens.
