7 bezienswaardigheden van papegaaivissen

De oceanen zijn even uitgestrekt als mysterieus. Tot op de dag van vandaag kan geen exact cijfer worden gegeven dat de biodiversiteit van aquatische ecosystemen weergeeft, maar volgens professionele bronnen wordt aangenomen dat er wereldwijd meer dan 33.600 vissoorten zijn. Een van de meest fascinerende en met de meeste curiositeiten onder zijn schubben is de papegaaivis.

Deze mariene actinopterygische vis v alt op door zijn grootte, kleuren en gewoonten, omdat wordt gezegd dat hij actief deelneemt aan de bio-erosie van aquatische ecosystemen en onvervangbare functies vervult. Als je meer wilt weten over de papegaaivis en zijn verwanten, blijf dan de 7 curiositeiten lezen die we je in deze ruimte brengen.

1. De term "papegaaivis" omvat vele soorten

Op het gebied van informatie is het gebruikelijk om de algemene naam van een dier als een "officiële" aanduiding te nemen, maar de waarheid is dat dit soms taxonomische relevantie mist. Als we bijvoorbeeld in het algemeen naar een "papegaaivis" verwijzen, omvatten we 95 soorten met gemeenschappelijke kenmerken die zich in de Scaridae-familie bevinden.

Misschien is de vertegenwoordiger van de vaandeldrager binnen dit taxon de gewone papegaaivis (Scarus psittacus), aangezien het de typesoort is van het geslacht Scarus, een clade die 52 van de soorten papegaaivissen omvat die verspreid zijn over de oceanen van de wereld. In ieder geval zijn er veel verwanten van dit dier die "papegaaivissen" kunnen worden genoemd, vanwege hun kenmerken en gemeenschappelijke gewoonten.

De verscheidenheid aan papegaaivissen is onderverdeeld in 9 geslachten, die allemaal deel uitmaken van de Scaridae-familie.

2. Een groep tropische soorten

Een van de bekendste kenmerken van de papegaaivis is dat het een bij uitstek tropisch dier is. Ongeacht naar welke soort je kijkt, ze komen allemaal voornamelijk voor in de warme wateren van de Atlantische, Indische en Stille Oceaan. Scarus ghobban is de uitzondering die de regel bevestigt, omdat hij het waagde de Middellandse Zee en de Rode Zee te koloniseren.

3. Een typische vis uit koraalriffen

Papegaaivissen worden ondubbelzinnig geassocieerd met koraalriffen, volgens Animal Diversity Web. Deze dieren zijn erg belangrijk in het bovengenoemde ecosysteem, omdat ze zich voeden met macroalgen die anders zouden concurreren met koraalvormende soorten om ruimte en hulpbronnen.

Deze relatie is paradigmatisch, aangezien studies hebben aangetoond dat sommige vissoorten binnen deze groep zich ook voeden met levende koralen.Het is waarschijnlijk dat deze dieren de rifgroei ondersteunen met hun selectieve herbivorie, maar ook de koraaluitbreiding beheersen door directe predatie.

4. Een ongewoon dieet

Aangezien we het hebben over het biologische bestrijdingswerk van de papegaaivis, kunnen we niet anders dan zijn curiositeiten op het gebied van voedsel vermelden. De meeste papegaaivissen zijn plantenetende dieren die zich voeden met lithofiele algen, dat wil zeggen, ze groeien op de rotsen van geografische kustformaties. Ze kunnen bezinksel wegschrapen dankzij hun mandibulaire benige "snavel" .

De soort Bolbometopon muricatum is de uitzondering die de regel bevestigt, aangezien deze papegaaivis zich voedt met levende koralen. Poliepen zijn niet de enige voedingsbasis (het is niet uitsluitend koraaletend), maar ze zijn wel goed voor tot 50% van de dagelijkse inname. Afgezien van dit geval, wordt geschat dat minder dan 1% van de dieren in deze familie opzettelijk koralen bijten.

5. De levensverwachting van papegaaivissen is variabel

De meeste papegaaivissen worden 5 jaar of jonger, maar nogmaals, er zijn uitzonderingen op deze bewering. Bolbometopon muricatum springt er weer uit, want het breekt records met een maximale levensduur van 20 jaar. Dit is niet verwonderlijk, aangezien het de grootste soort in deze groep is, met een totale lengte van ongeveer 130 centimeter en een gewicht tot 46 kilogram.

6. Bio-erosiecapaciteit: een van de belangrijkste curiosa van papegaaivissen

De term bioeroson verwijst naar het breken van harde mariene substraten door de werking van bepaalde levende wezens. Dit proces kan worden uitgevoerd door weekdieren, ringwormen, sponzen, schaaldieren, stekelhuidigen en natuurlijk vissen. De papegaaivis is de belangrijkste vertegenwoordiger van deze laatste groep, omdat hij dankzij zijn plantenetende gewoonten de ecosystemen wijzigt waarin hij zich voedt.

Papegaaivissen voeren veel bio-erosie uit omdat ze zich voeden met algen die aan rotsen zijn bevestigd, waarbij ze gebruik maken van goed ontwikkelde kaakspieren, tandpantser en een faryngeale molen om het ingenomen materiaal te vermalen. Als gevolg hiervan verwerken ze rotsfragmenten tot fijne deeltjes ter grootte van een zandkorrel.

De erosie van aragoniet uit koraalriffen door deze vissen wordt geschat op meer dan 1000 kilogram per jaar.

7. Sommige soorten produceren een speciale slijmlaag

Sommige soorten papegaaivissen, zoals Scarus vetula, scheiden een heel speciaal slijm uit hun mond. Dit stroperige materiaal komt 's nachts vrij en vormt een soort beschermende "kamer" over het lichaam van de vis, met een paar openingen waar water doorheen kan stromen. Een papegaaivis heeft gemiddeld 30 minuten nodig om deze laag te synthetiseren en door de mond uit te werpen.

Het uitgescheiden slijm heeft een vieze geur en smaak, dus wordt aangenomen dat dit een anti-roofdiermechanisme is. Het zou ook als een soort echokamer kunnen dienen, omdat het het mogelijk zou maken om de trillingen van het water te detecteren wanneer een agens van buiten de slijmlaag het dier nadert.

Daarnaast zoeken papegaaivissen hun toevlucht in de rotsachtige holtes van het koraalrif.

De curiosa van papegaaivissen zijn talrijk

Zoals je kunt zien, is de papegaaivissengroep een van de meest nieuwsgierige ter wereld. Bovendien zijn ze een van de weinige zeedieren die in staat zijn de omgeving te veranderen: door zich met hun benige snavels te voeden met algen, vormen ze koraalecosystemen en transformeren ze harde rotsen in zand.

Veel van de genoemde soorten (zoals Scarus ghobban) hebben een gezonde populatie en worden niet met uitsterven bedreigd.Andere vertegenwoordigers (bijvoorbeeld Bolbometopon muricatum) hebben echter niet hetzelfde geluk en hun situatie is delicaat als gevolg van overbevissing. Het behoud van deze architecten van het mariene ecosysteem moet een prioriteit zijn.