De Indische neushoorn is een van de meest eigenaardige zoogdieren die er bestaat, aangezien zijn "pantser" -coating en zijn enige hoorn ertoe hebben geleid dat hij in verschillende artistieke werken is vereeuwigd. Bovendien voert de bevolking een intense strijd tegen uitsterven, aangezien verschillende problemen ervoor hebben gezorgd dat het op het punt staat te verdwijnen.
Zijn wetenschappelijke naam is Rhinoceros unicornis en het is een van de 5 soorten neushoorns die in de wereld bestaan. Blijf lezen en leer meer over dit gigantische exemplaar.
Waar leeft de Indische neushoorn?
Deze neushoorn kwam vroeger overvloedig voor in de buurt van de uiterwaarden van de rivieren Ganges, Brahmaputra en Sind, tussen de Indo-Birmese grens en Pakistan.Door de afname van de bevolking in de jaren zestig bleef het echter beperkt tot de Chitwan Valley-regio. Deze zoogdieren zijn momenteel beperkt tot bufferzones in India en Nepal.
Zoals gezegd bestaat de natuurlijke habitat van deze soort voornamelijk uit uiterwaarden. Toch kan het ook in moerassen en sommige bossen leven. Over het algemeen is een uitstekend huis voor dit zoogdier er een met veel planten en gras, met water in de buurt.
Fysieke kenmerken van de Indische neushoorn
Indiase neushoorns zijn grote organismen, aangezien ze 3,5 meter lang en 1,8 meter hoog kunnen worden. Evenzo loopt het gewicht van dit dier niet ver achter, aangezien het meer dan 2 ton kan bedragen. Daarnaast is hij in staat om snelheden tot 56 kilometer per uur aan te houden, terwijl hij ook in het water uitstekend kan zwemmen.
Het paradepaardje van dit zoogdier is de conische hoorn die direct uit zijn neus steekt, die meer dan 50 centimeter lang kan zijn. Bovendien heeft zijn huid verschillende plooien langs zijn lichaam, waardoor hij lijkt alsof hij een harnas draagt, bijna als een samurai.
De kleur van het lichaam van deze reus vertoont bruine of felgrijze tinten die meestal worden verduisterd door de grond van zijn leefgebied. Bovendien lijken de individuen van de soort erg op elkaar tussen de geslachten, maar een artikel in de Journal of Mammalogy vermeldt dat ze seksueel dimorfisme hebben. Het lijkt erop dat de snijtanden en sommige spieren beter ontwikkeld zijn bij reuen.
De neushoorn en de eenhoorn
In de oudheid werd de eenhoorn afgebeeld als een paard, waarvan het voorhoofd een langwerpige, spiraalvormige hoorn had. Hoewel het uiterlijk van de neushoorn en dit mythische dier niet op elkaar lijken, denken sommigen dat het als inspiratiebron kan hebben gediend bij de creatie ervan.
Het verschijnen van wezens met vreemde eigenschappen in vroegere tijden werd bevorderd door het ontbreken van afbeeldingen die ondersteunden wat werd gezien. In feite waren de verhalen van sommige reizigers vaak de enige bron van informatie, die in de loop van de tijd veranderden. Onder hen verscheen er een die een enorm dier beschreef, met een pantserhuid en een hoorn als neus.
Zoals je je kunt voorstellen, verwees deze specifiek naar Indiase neushoorns. Omdat er echter veel over hen onbekend was, dacht men dat ze eigenlijk een pantser hadden. Dit motiveerde de kunstenaar Albrecht Dürer om voor het eerst een gravure van deze soort te maken zonder hem ooit gezien te hebben. Hij overdreef de kenmerken ervan en gaf het een spiraalvormige hoorn en een metallic look.
De gravure gemaakt door deze kunstenaar werd een van de meest populaire stukken in Europa in het jaar 1515. Nu, ondanks het feit dat de mythe van de eenhoorn vele jaren eerder verscheen, wordt aangenomen dat het al bekend was over het bestaan van deze neushoorns.Bovendien begonnen sommige auteurs deze dieren "monoceros" te noemen, verwijzend naar het mythische dier.
Gedrag
Deze enorme zoogdieren zijn meestal solitair, behalve wanneer vrouwtjes hun jongen grootbrengen. Dit betekent echter niet dat ze tegenstrijdig zijn: integendeel, ze kunnen goed samenleven met andere exemplaren, zelfs als ze aan het eten zijn. Bovendien zijn ze weinig territoriaal. Ze kiezen een specifieke plek om te wonen, maar verdedigen deze niet zo vaak als verwacht zou kunnen worden.
Hoewel het geen agressieve individuen zijn, vechten ze soms met elkaar, rennen naar boven en botsen tegen hun tegenstander of wisselen klappen uit met hun hoorn. Vechten kan worden beschouwd als een veelvoorkomende doodsoorzaak, maar komt alleen voor wanneer de exemplaren onder stressomstandigheden verkeren of als er een overbevolking is.
Eten
Neushoorns zijn herbivoren, dus voeden ze zich met grassen, fruit, bladeren en waterplanten.Evenzo gebruiken ze zowel de nacht als de ochtend om naar voedsel te zoeken, omdat ze koste wat het kost de hitte van de middag proberen te vermijden. Bovendien drinken ze constant water en likken ze graag aan minerale stenen.
Indische neushoorn reproductie
Deze zoogdieren kunnen zich het hele jaar door voortplanten, maar alleen dominante mannetjes hebben het recht om te paren. De verkering van het paar kan agressief lijken, aangezien de aanstaande ouders elkaar aanvallen alsof het een gevecht is, maar ze verwonden elkaar nooit ernstig. Wat meer is, als ze klaar zijn, wordt het vrouwtje onderdanig en stemt ermee in haar te bestijgen.
De paring van deze soort bestaat erin dat het mannetje het vrouwtje beklimt gedurende een periode van tussen de 20 en 75 minuten. In feite gaan beide exemplaren daarna uit elkaar en hebben ze geen interactie meer met elkaar. Vanaf hier zal de nieuwe moeder het proces alleen doorstaan, te beginnen met een draagtijd van 480 dagen.
Bij de geboorte is het kalf ongeveer 120 centimeter lang en weegt het tussen de 60 en 70 kilo. Daarnaast doet zich ook een fenomeen voor dat imprinting wordt genoemd, waarbij de moeder en het kalf "close" worden, waardoor de band tussen de twee wordt versterkt. Uiteindelijk zal de onafhankelijkheid van de kleine plaatsvinden tussen de leeftijd van 1 en 2, afhankelijk van of zijn moeder opnieuw zwanger wordt of niet.
Behoudsstatus
De International Union for Conservation of Nature (IUCN) classificeert dit dier als een kwetsbare diersoort. In tegenstelling tot wat men zou verwachten, hebben de inspanningen voor natuurbehoud hun vruchten afgeworpen, aangezien lokale overheden in India en Nepal vrij streng zijn. Hierdoor herstelde de Indische neushoornpopulatie zich in slechts enkele jaren van de rand van uitsterven.
Helaas kunnen we niet zeggen dat neushoorns buiten gevaar zijn, aangezien er vaak op hun hoorns wordt gejaagd.In de populaire cultuur wordt het gewei van dit zoogdier gebruikt om verschillende ziekten te genezen, en het is ook een "krachtig" afrodisiacum. Onnodig te zeggen dat dit slechts ongefundeerde overtuigingen zijn.
Bovendien wordt hun leefgebied bedreigd door droogte en landbouw, wat betekent dat niet alles goed nieuws is voor hun toekomst.
Uiteindelijk is het belangrijk om de acties te benadrukken die zijn genomen om de Indiase neushoorn te beschermen, aangezien lokale overheden kosten noch moeite hebben gespaard en goede resultaten hebben behaald. Op deze manier wordt aangetoond dat het redden van bedreigde diersoorten mogelijk is. Het enige wat ontbreekt is aanleg.
