De Europese kreeft is een dier dat algemeen bekend is onder verschillende namen, zoals: gewone kreeft, rivierkreeft, rotskreeft, rode kreeft en stekelige koning. De wetenschappelijke naam is echter dezelfde: Palinurus elephas.
Het is gebruikelijk om kreeft te verwarren met een ander schaaldier, de kreeft. Het meest zichtbare verschil tussen hen is dat in de kreeft het eerste paar poten is voorzien van een tang of tang. De poten van de Europese kreeft hebben niet die opzichtige klauwen.
De Europese kreeft is endemisch aan de zuid- en westkust van de Britse eilanden, in het zuiden aan de Azoren, de Adriatische Zee en de Egeïsche Zee. Ook de Europese kreeft komt veel voor langs de Middellandse Zee en de noordoostelijke Atlantische kusten.
Hier vertellen we je alles wat je moet weten over de eigenschappen van dit intimiderend uitziende dier.
Het pantser en de kleur van de Europese sprinkhaan
De Europese of gewone kreeft is een tienpotige schaaldier, dat wil zeggen, hij heeft tien poten. Zijn lichaam is zwaar gepantserd dankzij zijn exoskelet, daarom zeggen sommigen dat het een "levend omhulsel" is.
Maar alles moet gezegd worden: zijn sterke bepantsering geeft hem heel weinig lichaamsflexibiliteit, minder dan 10 graden. Toch heeft dit dier zo zijn voordelen.
Zijn schaal is bedekt met naar voren gerichte stekels. Van de vele stekels die hij heeft, vallen vooral die boven zijn ogen op.
Op zijn kop heeft hij twee paar zeer lange, zware en stekelige antennes. Bovendien v alt een robuust flagellum op, kegelvormig en langer dan het lichaam, het is het rostrum, dat het gebruikt als verdediging.
De voelsprieten hebben sterke stekels aan de basis. En het moet worden opgemerkt dat de beweging van deze antennes naar achteren een karakteristiek geluid produceert dat "stridulatie" wordt genoemd, veroorzaakt door wrijving tegen de stekels van de schaal.
Deze merkwaardige bevinding heeft geleid tot verschillende hypothesen over het nut van deze geluiden, variërend van paring tot een anti-roofdierstrategie.
De groei van de sprinkhaan, door rui
Bij kreeften worden twee metingen geteld: totale lengte (TL) en lengte van het schild (CL). De maat die wordt gebruikt bij het vissen is CL.
- Regulerend, de toegestane maat voor vissen en consumptie is vanaf 23 centimeter CL. Hij bereikt deze grootte op de leeftijd van 5, gedurende welke tijd hij meer dan twintig vervellingen heeft ondergaan.
- Experts schatten dat de Europese sprinkhaan 2-14% CL groeit bij elke vervelling.
- Opgemerkt moet worden dat de groeisnelheid afneemt naarmate individuen de maximale grootte naderen en dat de groei waarschijnlijk varieert met de watertemperatuur.
- Na 15 tot 20 jaar kan de kreeft 50 centimeter lang zijn en 4 kilogram wegen.
Wat hun dieet betreft, is vastgesteld dat de Europese kreeft zich voedt met kleine wormen, krabben of dode dieren. Deze bronnen stellen hem in staat om de voedingsstoffen binnen te krijgen die hij nodig heeft, iets wat ook invloed heeft op zijn ontwikkeling.
De nachtelijke gewoonten van de Europese sprinkhaan
Het feit dat deze soort 's nachts actiever is, vooral voor voeding en voortplanting, is erg opvallend. Vissers denken zelfs dat hun nachtelijke bewegingen verband houden met de maanfase, aangezien hun vangst in de volle maanfase afneemt.
- De Europese kreeft loopt meestal op het mariene substraat, maar kan af en toe zwemmen.
- Van dit wezen is bekend dat het een groot deel van zijn tijd beschut doorbrengt in zijn toevluchtsoord tussen de rotsen, op een diepte tussen 20 en 150 meter.
- Aan de andere kant kunnen solitaire volwassenen worden gevonden, hoewel deze soort wordt beschouwd als "typisch gezellig" en kan voorkomen in paren en kleine groepen.
Afspelen
Met betrekking tot de voortplanting van de Europese kreeft hebben we de volgende gegevens:
- Vrouwtjes van deze soort zijn geslachtsrijp wanneer ze 10 tot 12 centimeter lang (CL) zijn en ongeveer 3 jaar oud zijn.
- Reuen worden iets later volwassen. Het broedseizoen loopt van september tot oktober.
- De eieren worden door het vrouwtje onder de buik gedragen en met hun aanhangsels vastgehouden voor een periode van 6-10 maanden. Deze eieren komen ongeveer zes maanden later in de lente uit als afgeplatte, bladvormige planktonische larven.
- Hoewel ze 23.000 tot 202.000 eieren in elk legsel kunnen hebben, worden slechts 1 of 2 van deze eieren volwassen en planten zich dus voort.
- De overgrote meerderheid sterft door natuurlijke predatie of door te vissen.
- Planktonische larven zwemmen tot twee centimeter.
- Na opeenvolgende vervellingen groeien de larven en worden zwaarder, ze zullen steeds moeilijker gaan zwemmen. Uiteindelijk vallen ze naar de bodem en presenteren ze de vorm van een kreeft.
Behoudsstatus
De Europese sprinkhaan is geclassificeerd als "kwetsbaar" volgens het classificatiesysteem van de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN). Dit betekent dat het niet bedreigd of ernstig bedreigd is, maar eerder een hoog risico loopt om op middellange termijn in het wild uit te sterven.
Hoewel er geen wetenschappelijke beoordelingen zijn gemaakt, duiden langetermijntrends in de Europese kreeftenvisserijstatistieken op aanzienlijke overbevissing.
De Europese kreeft wordt gevist in het Engelse Kanaal, in de Atlantische Oceaan en aan de westkust van de Middellandse Zee.
