De arrui wordt al jaren beschouwd als een invasieve soort in Spanje, maar dit concept staat ter discussie, dus is het waar dat de arrui ons binnendringt?
Algemeen
Zijn wetenschappelijke naam is Ammotragus lervia, hij behoort tot de geitenfamilie en komt oorspronkelijk uit het Afrikaanse continent. De functies omvatten:
- Dat volwassen mannetjes wel 145 kilo kunnen wegen.
- Zijn vacht is erg kort, zijn kleur is roodachtig of lichtbruin, vergelijkbaar met het zand van de woestijnen waar hij normaal leeft. De staart is wollig en lang.Beide geslachten hebben baarden en gebogen hoorns, die bij mannetjes slechts iets langer zijn dan bij vrouwtjes. Deze hoorns kunnen tot 60 centimeter lang worden.
- Het is een puur herbivoor dier dat zich voedt met korstmossen, grassen, takjes, bladeren en bessen.
- Ze leven in min of meer talrijke, gemengde groepen, bestaande uit mannetjes van alle leeftijden, vrouwtjes en jongen. De vrouwtjes hebben de leiding over de groep. Ze hebben meestal maar één jong.
- De levensverwachting van de soort is ongeveer 20 jaar.
Introductie van de arrui op het Iberisch schiereiland
Het vond plaats in de jaren '70, vanwege de vraag naar nieuwe soorten groot wild. Hij is samen met de moeflon geïntroduceerd.
Aanvankelijk werd het gepresenteerd in het natuurpark Sierra Espuña, in Murcia. Het probleem was dat de overvloed aan voedsel, de afwezigheid van natuurlijke roofdieren en het hoge geboortecijfer de snelle expansie bepaalden, waardoor het een zogenaamde invasieve soort werd.
Op dit moment is hij aanwezig, naast Murcia, in de Valenciaanse Gemeenschap, Andalusië en de Canarische Eilanden, met de daaruit voortvloeiende gevolgen, vooral voor de inheemse eilandflora.
Is het een uitheemse soort?
In het begin werd het beschouwd als een exotische soort, maar een paar jaar geleden werden fossielen ontdekt die op het eerste gezicht als geiten werden geclassificeerd, maar een latere studie maakte duidelijk dat het geen pure geiten waren.
Is het een invasieve uitheemse soort?
Veel experts zijn van mening dat dit dier de niche van de Spaanse steenbok dreigt te bezetten, hoewel er geen onderzoek is om dit te bewijzen.
Dokter Jorge Cassinello stelt vast dat "zowel de steenbok als de arrui hun ecologische niche overlappen, maar ze vallen niet samen in hun optimale zones, aangezien de steenbok de voorkeur geeft aan punten met een grotere helling en hoogte, relatief bebost, vochtig en weg van wegen en kernen.De arrui is meer een grazer en minder een browser.”
Natuurlijk, zoals elke herbivoor zonder een natuurlijk roofdier, breidt de arrui zich uit. Een goed beheer is daarom essentieel.
Het probleem is dat de arrui in de door de IUCN gepubliceerde lijst wordt geclassificeerd als een kwetsbare of bedreigde soort in het Middellandse Zeegebied en dat hij in Spanje in dezelfde groep voorkomt als de bruine beer. Toch beschouwt de Generalitat Valenciana het als een soort die moet worden uitgeroeid, ondanks het feit dat het zonder problemen samenleeft met het vee dat in de bergen graast, met moeflons en herten.
De controle over de ruïne
Het is noodzakelijk om het populatiebeheer van plantenetende soorten te behouden, normaal gesproken door middel van gecontroleerde jachttochten en met kennis van welke en hoeveel exemplaren er moeten worden gedood. Op dit moment wordt er op arruis gejaagd voordat ze vijf jaar oud zijn, als ze nog niet eens een jachttrofee zijn.Daarom wordt aangenomen dat het jachtbeheer kan worden verbeterd.
Wetenschappelijk bewijs adviseert om de Iberische arrui van de lijst met invasieve soorten te verwijderen. Omdat? Omdat de grotere voorkeur voor weilanden en platteland de biodiversiteit van weilanden bevordert, het bos op natuurlijke wijze kan worden gekapt en open gebieden kunnen worden behouden die als natuurlijke brandgangen kunnen fungeren.
De aanwezigheid van de arrui in het zuidoosten van het schiereiland vormt verre van een bedreiging, maar brengt voordelen voor onze bergen, en dat is dat het een grotere landschapsbiodiversiteit bevordert.
Hoofdafbeeldingsbron | https://www.laopiniondemurcia.es/
