Deze mot, hoewel enigszins gedemoniseerd op zijn plaats van herkomst, heeft kleuren die ieders nieuwsgierigheid (en zelfs tederheid) opwekken. Het is de roze esdoornvlinder, die oogverblindend is met zijn karamelkleuren en zijn harige lijf.
Hier kun je haar wat beter leren kennen dankzij dit dossier over haar biologie. Mis niets, want zelfs de kleinste dieren zijn in staat verrassende geheimen te bewaren, vooral degenen die als ongedierte worden bestudeerd en niet als een ander lid van hun omgeving. Laten we beginnen.
Taxonomie en kenmerken
De roze esdoornmot heet wetenschappelijk Dryocampa rubicunda.Dit geleedpotige insect behoort tot de Saturnidae-familie en tot het Dryocampa-geslacht, dat in totaal 6 soorten omvat. Degene die ons echter zorgen baart, is de meest kleurrijke van deze taxonomische groep en daarom de bekendste.
Hoewel de meest voorkomende afbeelding van deze mot een volwassene is in gele en roze tinten, is de waarheid dat de kleur zeer variabel is, variërend van wit met gele aftekeningen tot donkerroze en meer. Het wollige lichaam en de voelsprieten zijn meestal dieproze.
Er is seksueel dimorfisme, aangezien mannetjes smallere en meer hoekige vleugels hebben dan vrouwtjes. Hun antennes zijn ook tweezijdig, terwijl die van de vrouwtjes eenvoudig zijn. Ze zijn daarentegen groter en bereiken een lengte van 50 millimeter in vergelijking met de 44 millimeter die de mannetjes bereiken.
Rosy Maple Butterfly Habitat
Deze vlinders komen oorspronkelijk uit Noord-Amerika en Zuid-Canada.Ze worden meestal gevonden in loofbossen, vooral die met esdoorns van verschillende soorten: rood (Acer rubrum), suiker (Acer saccharum), zilver (Acer saccharinum), zwart (Acer negundo) en kalkoeneik (Quercus laevis). ).
Rosy Maple Butterflies zijn ook gevonden in voorstedelijke gebieden, waar de luchtvervuiling minder is.
Eten
Volwassen motten voeden zich niet, omdat het een fase is die specifiek gewijd is aan voortplanting. De larven daarentegen zijn vraatzuchtig en kunnen de boom waarin ze leven opeten. Daarom zijn ze bladeters, dus het is gemakkelijk te zien dat ze de hele bladeren en zelfs de takken opeten.
Gedrag van de roze esdoornvlinder
Deze vlinders zijn nachtdieren en voornamelijk solitair, aangezien ze alleen tijdens het broedseizoen samenkomen om een partner te vinden. Ze vliegen meestal tijdens het eerste derde deel van de nacht, wanneer de vrouwtjes feromonen vrijgeven om de mannetjes aan te trekken.
Hoewel men dacht dat de larven kuddedieren waren, is de waarheid dat ze alleen samen eten in de vroege stadia van hun ontwikkeling. Later worden het geleidelijk solitaire dieren. Als ze klaar zijn om te verpoppen, in de winter, begraven ze zich tot de lente in ondiepe holen.
De primaire vorm van communicatie van de Rosy Maple Moth is door middel van geur en aanraking, omdat ze niet erg scherp kunnen zien (ze nemen nog steeds ultraviolette golflengten waar). De antennes, palpen en benen zijn waar de meeste sensorische receptoren worden gevonden.
Dankzij de paddenstoelen (hun veervormige voelsprieten) voelen ze tijdens het vliegen de richting van de wind en kunnen ze hun koers verleggen.
Afspelen
De levenscyclus van de roze esdoornmot begint met het ei dat het vrouwtje aan de binnenkant van de esdoornbladeren legt.Na 2 weken worden de rupsen geboren, die zich zullen groeperen om zich te voeden tot ze hun derde rui maken, waarna ze meer eenzame gewoontes aannemen.
Om hun metamorfose uit te voeren, begraven ze zichzelf. Dan, van mei tot juli, komen de volwassenen tevoorschijn en bereiden zich voor om zich voort te planten. Hoewel er niet veel bekend is over paringsgedrag, is het bekend dat bevruchting intern is en dat het plaatsvindt in het donker. De volgende nacht leggen de vrouwtjes hun eieren, in groepen van 10 tot 30, tot een totaal van 150-200.
Hun paarsysteem is polygiandrisch, wat betekent dat mannetjes en vrouwtjes 's nachts met verschillende individuen paren.
De larven komen 2 weken later uit en beginnen de cyclus opnieuw. In totaal hebben deze motten een levensverwachting van 2 tot 9 maanden, afhankelijk van wanneer ze zichzelf begraven om te verpoppen.
De ingewikkelde relatie met mensen
Insecten zijn verreweg de meest verwaarloosde dieren van onze soort. Hoewel de meest kleurrijke ons aantrekken en we ze bewonderen (zoals het geval is met de roze esdoornvlinder), wekken hun larvale stadia niet zoveel sympathie op. Dit komt door de impact die rupsen hebben op esdoornplantages, aangezien een enkele generatie een boom volledig kan ontbladeren.
Daarom is het nog steeds nodig om onderzoek te doen en een manier te vinden om ze van deze plaatsen weg te halen zonder ze te doden, aangezien de rupsen en motten van deze soort een belangrijke schakel in hun ecosystemen blijven. Laten we voor iedereen zorgen, ook voor de kleintjes.
