Padden zijn een van de bekendste amfibieën ter wereld, omdat hun huid met wratten en hun typische vocalisatie niet gemakkelijk onopgemerkt blijven. Hoewel hun uiterlijk op het eerste gezicht niet helemaal prettig is, zijn het essentiële dieren in de omgeving met een zeer interessante natuurlijke geschiedenis. Bovendien zijn er indrukwekkend grote soorten die tot 2,5 kilogram wegen.
De rietpad (Rhinella marina) is een van de weinige amfibieën die gigantische afmetingen kunnen bereiken. Het grootste exemplaar van de soort, dat de bijnaam "Toadzilla" kreeg vanwege zijn grootte en uiterlijk, werd onlangs in Australië gevonden.Blijf deze ruimte lezen en ontdek meer over dit zeer bijzondere exemplaar.
Hoe zijn rietpadden?
Cane Toads zijn amfibieën met een donkere olijfkleur door hun hele lichaam, evenals verschillende bruine wratten die hun padachtige uiterlijk benadrukken. Bovendien heeft het twee grote speekselklieren die gif.webp afscheiden en worden gezien als knobbeltjes achter de ogen.
Meestal is deze soort gemiddeld tussen de 10 en 15 centimeter lang, met een gewicht van ongeveer 400 gram. Als de exemplaren echter lang genoeg leven en over grote voedselbronnen beschikken, kunnen ze meer dan 25 centimeter lang worden en meer dan 2,5 kilogram wegen.
Volgens de officiële Guinness World Records-website woog het grootste bekende exemplaar van de soort 2,65 kilogram en was 38 centimeter lang. Dit werd geregistreerd als de grootste rietpad sinds 1991, maar een recente ontdekking in Australië lijkt erop te wijzen dat er een nieuw record is gevonden.
Wie is Toadzilla?
Op 12 januari 2023 kwam een groep rangers uit Conway National Park in Queensland een grote pad tegen die zich verstopte in de vegetatie. Op het moment dat ze hem probeerden te vangen, realiseerden ze zich dat hij te zwaar was, dus vanwege zijn uiterlijk en grootte besloten ze hem Toadzilla te noemen. Deze naam is een samensmelting van de term "pad" (pad in het Engels) en "godzilla" (reptiel uit sciencefiction).
Na analyse van de fysieke kenmerken stelden de parkspecialisten vast dat het een rietpad was. Ze was een vrouw en woog 2,7 kilogram, wat voor iedereen nogal verrassend was. Hoewel het waar is dat de soort deze afmetingen kan bereiken, zijn exemplaren van deze omvang zeldzaam en schaars.
Natuurlijk werd Toadzilla, nadat de gegevens en vangstinformatie waren vastgelegd, uit het ecosysteem verwijderd omdat het een ernstig risico vormt voor andere kleine dieren.Door zijn grootte kan hij een grote verscheidenheid aan insecten, reptielen en zoogdieren consumeren, wat de delicate dieren in het wild in Australië nog meer schade berokkent.
Toadzilla is een gevaar voor Australië
In tegenstelling tot wat men zou denken, is Toadzilla geen endemische soort voor Australië, maar eerder een gevaarlijke indringer uit Amerika. Volgens de Australische regering is de rietpad een angstaanjagende plaag geworden vanwege zijn vraatzuchtige eetlust en gif.webp, waardoor hij resistent is tegen predatie.
Alsof dat nog niet genoeg is, past deze soort zich gemakkelijk aan verschillende habitats aan, en daarom heeft hij de meeste vochtige ecosystemen in Australië veroverd. Tegelijkertijd verdringt en vermindert hun aanwezigheid in het gebied de populatie van andere dieren. Dit is schadelijk voor de inheemse fauna, vooral voor dieren die zijn geclassificeerd als bedreigd of bedreigd.
Simpel gezegd, Toadzilla ziet er niet alleen dreigend uit vanwege zijn grootte, het is een latent gevaar voor het ecosysteem van Australië. Daarom moeten professionals, als deze organismen worden gevonden, ze vangen en voorkomen dat ze terugkeren naar het ecosysteem.
Wat gebeurt er met Toadzilla?
Hoewel het een majestueus en ongelooflijk exemplaar was, moest Toadzilla op humane wijze worden geëuthanaseerd. Hoe graag de rangers hem ook wilden beschermen of verzorgen, de grootte van deze pad maakte het moeilijk om hem lange tijd in gevangenschap te houden. Bovendien dreigde hij weer te ontsnappen, dus ze hadden geen keus.
Het is ook belangrijk op te merken dat de Australische regering de rietpad heeft geclassificeerd als een belangrijke bedreiging voor het milieu. Dit betekent dat parkwachters verplicht zijn om hun populatie te vangen en te verminderen, aangezien dit de enige manier is om de rest van de fauna te beschermen.
Natuurlijk wordt het lichaam van Toadzilla nog steeds beschermd omdat het het grootste exemplaar is dat tot nu toe bekend is. Zelfs het Queensland Museum is geïnteresseerd in het bewaren van de overblijfselen voor weergave, aangezien het duidelijk het vorige record heeft verbroken en het onwaarschijnlijk is dat een groter persoon zal opduiken.
Het is essentieel om te benadrukken dat de acties van professionals gericht zijn op het behoud van dieren. Als de Cane Toad-populatie niet onder controle wordt gehouden, kan het hele ecosysteem veranderen en leiden tot het verdwijnen van andere soorten. Dit neemt natuurlijk niet weg dat Toadzilla geweldig is, maar het is allemaal gedaan met als doel een onevenwichtigheid in de omgeving te voorkomen.
