In de loop der jaren is een reeks curiositeiten over katachtigen verzameld die het waard is om te weten. Curiositeiten die veel voorkomen bij kleine en grote katten, huiskatten en wilde katten.
Nieuwsgierigheid over katten
Het bewegingsapparaat
Het skelet van katachtigen heeft een patroon dat lijkt op dat van andere gedomesticeerde zoogdieren. De eigenaardigheid is dat Het heeft een zeer flexibel sleutelbeen en wervelkolom, die de vorm van een "U" kan hebben.
De staart van een kat bevat bijna 10% van zijn botten en fungeert als tegengewicht om hem te helpen balanceren tijdens het lopen of het maken van scherpe bochten. Maar naast het werken als roer, de staart van een kat vertelt ons wat zijn gemoedstoestand is en geeft ons bepaalde berichten.
Tong en tanden
Eerst, het dorsale oppervlak van de tong van katten is bedekt met draadvormige papillen, waardoor het die ruwe textuur krijgt die iedereen die ooit door een kat is gelikt, zal herkennen. Die papillen helpen om het vlees van de botten van de prooi te scheuren. En ze dienen ze ook bij het verzorgen van zichzelf, het oppakken van schubben, losse haren, parasieten of vuil, ze doorslikken zodat ze kunnen worden opgelost door maagzuren.
Ten tweede reageert het gebit van katten op het typische patroon van vleesetende dieren.. De meeste soorten hebben lange, conische hoektanden waardoor het vlees kan worden gescheurd.
Nieuwsgierigheid over katten: maken ze geluid?
Het spinnen is een karakteristiek geluid van katten, gemaakt door het in- en uitademen van lucht. Het komt op verschillende manieren voor:
- Door snelle samentrekkingen van de strottenhoofdspieren, die tijdens het ademen de glottis verwijden en samendrukken.
- Door de vibratie van de vestibulaire plooien.
- Door de samentrekking van het diafragma.
Aan de andere kant gebruiken katten de miauw vooral om met mensen te communiceren en ons te laten weten wat hun behoeften zijn.. Bij grote katten wordt dit vervangen door brullen, een diep geluid dat door de open mond wordt geforceerd.
De zintuigen
Het uitzicht
Katachtigen hebben een speciale ontwikkeling van het gezichtsorgaan. Ze kunnen ultraviolet licht waarnemen en hebben nachtzicht.
Katachtigen kunnen duidelijk zien bij minimaal licht omdat ze een heldere iriserende mat over hun ogen hebben, waardoor ze oplichten in het donker.
De pupil van katachtigen heeft een karakteristieke vorm, langwerpig en met een groot verwijdingsvermogen, dankzij de musculatuur van de iris. Dit helpt hen ook om hun uiterlijk expressiviteit te geven.
Het oor
Katachtigen kunnen een veel groter bereik aan akoestische signalen horen dan mensen. En de balansfunctie is speciaal ontwikkeld. Hierdoor kunnen ze goed landen na een val van een hoge plek.
Het reukvermogen
Hun reukvermogen is zo ontwikkeld dat ze zowel hun vijanden als hun prooi kunnen herkennen voordat ze ze zien.
Ze gebruiken het om hun eigen territorium te vinden, voorheen gemarkeerd met feromonen, en als waarschuwing wanneer een ander roofdier genoemd territorium betreedt. In het geval van vrouwtjes spuiten ze urine op oppervlakken om een signaal achter te laten dat ze krols zijn en klaar om te paren. En de neus van het mannetje pikt dat signaal snel op.
De aanraking
Katachtigen hebben een speciaal ontwikkelde tastzin door vibrissae. Vibrissae, gewoonlijk snorharen genoemd, zijn voelbare haartjes op de bovenlip en neus, hoewel ze ook op de wenkbrauwen en benen zitten. Ze zijn dikker dan enig ander haar en zitten in diepere lagen van de huid, direct op een zenuwuiteinde.
Ten slotte maken ze ook deel uit van hun communicatiemiddelen, omdat ze hun gemoedstoestand uitdrukken. Als hij zich ongemakkelijk voelt, waaiert hij ze uit; als hij boos is, stuurt hij ze naar voren.
Recente studies hebben aangetoond dat ze vibrissae gebruiken om te bepalen of de prooi waarop ze net hebben gejaagd nog leeft. Door de beet op de prooi toe te passen en hem stevig tussen de kaken te houden, omringen de vibrissae het lichaam van dit dier volledig om de minimale trilling te detecteren die erop kan wijzen dat het nog leeft.
