De perceptie van het verstrijken van de tijd is gewoon een ander aspect van evolutie en overleving, geloven wetenschappers. Er zijn onderzoeken die suggereren dat voor een vlieg lijkt de wereld ongeveer 7 keer langzamer te bewegen dan voor mensen.
Kleine dieren met een snelle stofwisseling, bijvoorbeeld kolibries, nemen meer informatie op in een tijdseenheid. Dit betekent dat ze langzamer handelen dan grote dieren met een langzamer metabolisme, inclusief mensen.
Hoe wordt de perceptie van het verstrijken van de tijd gemeten?
Laten we in gedachten houden dat alle televisie-, computer- en filmschermen flikkeren. Voor het menselijk oog geeft flikkerend licht de illusie van constante beelden, wat te wijten is aan de hoge frequenties waarop deze schermen werken.
Dus de relatieve perceptie van tijd - uniek voor elke soort - is gemeten. Dit wordt de "kritische flikkeringsmeltfrequentie" genoemd. Deze smeltfrequentie is het punt waarop lichtflitsen in de ogen van de kijker lijken samen te smelten. Op deze manier, een objectief onderbroken lichtbron geeft de illusie constant te zijn.
De perceptie van tijd in de mens
Wanneer we op een deur kloppen, nemen mensen een verzameling gelijktijdige gebeurtenissen waar, waarbij geluid, zicht en tactiele sensaties worden gecombineerd. In werkelijkheid, informatie - in zijn verschillende modaliteiten die uit dezelfde bron komt - stroomt in de hersenen langs verschillende paden.
In feite bereikt de informatie de verwerkingscentra op verschillende tijdstippen. Daarom is het redelijk om aan te nemen dat de hersenen sensorisch-motorische controle en informatieverwerking nodig hebben om het 'nu' waar te nemen.
Op basis van deze feiten, naar de mening van de experts, de interpretatie van verschillende zintuiglijke modaliteiten die gelijktijdig lijken voor te komen het vereist informatieverwerking die typisch is voor het menselijk brein. Dit proces geeft ons de representatie van menselijke tijd.
In het geval van andere dieren zal de perceptie van het verstrijken van de tijd worden beïnvloed door de manier waarop hun sensorische systeem met positie- en snelheidsinformatie omgaat.
Grootte doet er toe
Vliegen kunnen het knipperen van een knipperend licht tot vier keer sneller detecteren dan mensen. Dit verklaart hoe vliegen kunnen voorkomen dat ze geplet worden.
Vliegen nemen onze "tijd" waar alsof het in slow motion is gebeurd, waardoor hij genoeg tijd heeft om te ontsnappen. Natuurlijk gaat de tijd eigenlijk met dezelfde snelheid voorbij.
De ogen van de vlieg sturen veel vaker updates naar zijn hersenen dan de ogen van een mens, en hun mentale processen zijn even veel sneller dan de onze.
Onderzoek suggereert ook dat hoe kleiner een dier is en hoe sneller zijn stofwisseling, hoe langzamer het zal waarnemen met het verstrijken van de tijd.
De onderzochte dieren omvatten meer dan 30 soorten, waaronder knaagdieren, palingen, hagedissen, kippen, duiven, honden, katten en lederschildpadden.
Onderzoek suggereert dat bij een groot aantal soorten de perceptie van tijd direct gerelateerd is aan de grootte.
Deze studies benadrukken het belang van tijdsperceptie bij dieren. In de natuur kan het vermogen om tijd op zeer kleine schaal waar te nemen het verschil zijn tussen leven en dood..
De voordelen van een geheim communicatiekanaal
Ecologie voor een organisme heeft alles te maken met het vinden van een niche waar het succesvol kan zijn en die niemand anders kan vullen.
Het is een feit dat de auditieve registratie van veel dieren hen in staat stelt geluiden te horen in spectra waarin het menselijk oor niet werkt. evenzo, sommige dieren kunnen soortenverschillen in tijdsperceptie in hun voordeel uitbuiten.
Veel soorten - zoals vuurvliegjes en diepzeedieren - gebruiken bijvoorbeeld flitsende lichten als signalen. Het is mogelijk dat grotere en langzamere roofzuchtige soorten deze signalen niet kunnen decoderen.
In het geval dat het visuele systeem van het roofdier niet snel genoeg is, kan deze visuele communicatie flaggers een geheim communicatiekanaal geven.
laatste opmerking:
We moeten nog veel leren over de perceptie van het verstrijken van de tijd bij dieren. Dit soort studies suggereren dat de perceptie van het verstrijken van de tijd een weinig onderzochte dimensie is waarin dieren zich kunnen specialiseren.
Verder onderzoek is nodig om te begrijpen hoe dieren hun slow motion-vaardigheden gebruiken, het is mogelijk dat er aspecten van het dierenleven zijn die onzichtbaar zijn voor onze ogen.
