Het gebruik van soorten om de biodiversiteit te behouden wordt al jaren toegepast, maar de effectiviteit ervan wordt door experts in twijfel getrokken. Waarom? Zijn niet alle soorten even nuttig voor dit doel?
Soorten om de biodiversiteit te behouden: wat zijn de verschillen?
Paraplu soorten
Het zijn de soorten die het meest worden gebruikt voor natuurbehoud, omdat door ze te beschermen, vele andere die naast elkaar bestaan in hetzelfde ecosysteem indirect worden beschermd.. Het zijn meestal belangrijke soorten en met behoeften die een breed gebied bestrijken. Via hen kan een potentieel reservegebied worden geselecteerd.
De term werd voor het eerst gebruikt door Bruce Wilcox in 1984 en staat sindsdien ter discussie. Sommige experts beschouwen ze als enorm nuttig voor het behoud van de biodiversiteit; anderen zijn van mening dat een combinatie van minder belangrijke soorten nuttiger kan zijn, zoals ongewervelde dieren.
De meeste overkoepelende soorten zijn opgenomen in de Rode Lijst van de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) omdat ze worden bedreigd of met uitsterven worden bedreigd en daarom strekt hun bescherming zich uit tot het behoud van hun leefgebied.
In Spanje is een van de belangrijkste paraplusoorten de bruine beer, omdat de ecologische vereisten erg breed zijn.. En de bescherming ervan helpt bij het behoud van het hele bewegingsgebied.
Vlag of emblematische soorten
Het wordt als zodanig beschouwd dat soort charismatisch genoeg om een symbool te zijn van de bescherming van de natuur, met als doel de aandacht van de burger en de overheid te trekken. Dit vergemakkelijkt het werven van fondsen voor de bescherming van deze soort en andere verwante, hoewel minder aantrekkelijke, waarmee hij het ecosysteem deelt.
Wat het meest wordt gebruikt, zijn de grootste zoogdieren, omdat ze de bekendste en meest aantrekkelijke zijn, en het is dat ze erin slagen om meer empathie bij mensen op te wekken.
Bron: http://www.naturalezacantabrica.es/
Ze kunnen een ecosysteem vertegenwoordigen, maar ook een ecologisch probleem. Een voorbeeld is het gebruik van grote zeeschildpadden om het probleem van het dumpen van plastic in de oceaan te benadrukken.
Sommige van deze soorten vertegenwoordigen wereldwijde natuurbeschermingsorganisaties, zoals de pandabeer van het WWF.
Indicatorsoort
Het is een soort die perfect een kenmerk van de omgeving definieert. Zijn aanwezigheid, afwezigheid of overvloed weerspiegelt een specifieke situatie. Ze worden bijvoorbeeld gebruikt om een gebied af te bakenen, zoals een uitsluitend woestijnsoort.
Maar het meest gewaardeerde gebruik bij natuurbehoud is om de gezondheid van een ecosysteem te kennen. In dit geval zijn de indicatorsoorten de soorten die het meest gevoelig zijn voor een omgevingskenmerk en worden ze gebruikt als alarmsignaal. Bijvoorbeeld korstmossen als indicatoren voor de luchtkwaliteit.
Indicatorsoorten kunnen ons helpen de toestand van een omgevingsconditie te begrijpen, een ecoregio af te bakenen, een ziekte-uitbraak te vinden of klimaatverandering te beheersen.
Sleutelsoorten
Is dat soort? wiens overvloed een onevenredig effect heeft op zijn ecosysteem, aangezien zijn aanwezigheid de rest van de organismen die daar leven beïnvloedt. Op deze manier zou het ecosysteem kunnen instorten bij afwezigheid van de sluitsteensoort.
Het typische voorbeeld is de roofdier-prooi-relatie. De aanwezigheid van een bepaald roofdier voorkomt dat een overvloedige populatie herbivoren de flora van een ecosysteem vernietigt.
Een ander voorbeeld zijn de dieren die als ingenieurs worden beschouwd, omdat ze hun ecosysteem op een zeer uitgesproken manier wijzigen.. Dit is het geval bij olifanten, die bomen vernietigen en plaats maken voor soorten voor voedsel. Zonder hen zou de Afrikaanse savanne veranderen in bos en verdwijnen.
Soorten om de biodiversiteit te behouden en hoe het gebruik ervan wordt geperverteerd
Het gebruik van deze soorten kan de prioriteiten van conservatieven in hun voordeel scheeftrekken. Ze zouden ten koste gaan van minder charismatische soorten die mogelijk worden bedreigd.
Bijvoorbeeld de bescherming van de groene kikker voor het behoud van semi-permanente wetlands. Het is geen dier dat empathie bij het publiek oproept, dus bij het opstellen van een natuurbeschermingsplan wordt gezocht naar andere, meer opvallende soorten.
De vlaggensoorten zijn gekozen, hoewel het ideaal is dat het overkoepelende soorten waren, om de belangstelling van de bevolking niet alleen voor een dier, maar voor een compleet ecosysteem te wekken.
In Spanje zijn er twee soorten die zowel als vlag als paraplu worden beschouwd: de bruine beer en het korhoen. Beide worden door de IUCN aangemerkt als ‘met uitsterven bedreigd’ en worden gewaardeerd. Maar de instandhouding ervan is bij vele gelegenheden in verband gebracht met perverse acties die weinig te maken hebben met biodiversiteit.
