Niet veel mensen weten dat, naast de dikhuiden die de savanne bevolken, er naast de Afrikaanse olifant, de zogenaamde bosolifanten, ook andere olifanten op het Afrikaanse continent leven.
De mysterieuze bewakers van het bos
Deze soort, tot voor kort beschouwd als een ondersoort van de Afrikaanse olifant, het is eigenlijk een andere soort olifant die kleiner is dan de Afrikaanse olifant, en dat het nog een spijker aan elke voet heeft.
Bovendien, zijn hoektanden hebben een bepaalde roze tint en zijn harder en dunner dan die van zijn familielid groter. De soort leeft in de oerwouden van Centraal-Afrika: hij leeft voornamelijk in de bossen die het Congobekken bevolken.
Verborgen in deze dichte bossen, Deze soort zoogdier wordt bedreigd, net als zijn andere verwanten, waarvoor het door de IUCN-lijst van bedreigde diersoorten als kwetsbaar wordt beschouwd.
De schoonheid en het mysterie rond bosolifanten zijn echter niet de enige reden om ze te beschermen: Deze dieren zijn een van de belangrijkste sluitsteensoorten, echte ingenieurs van de natuur.
Ware natuur ingenieurs
Een nieuwe studie gepubliceerd in Natuur Geowetenschappen waarschuw dat Deze bosolifanten zijn van vitaal belang voor het ontstaan van langzamer groeiende planten, vitale bomen voor de ophoping van koolstofdioxide die we vrijgeven in de atmosfeer en sterk verband houden met klimaatverandering.
Het team van de Saint Louis University waarschuwt dat er in een ecosysteem met grotere populaties bosolifanten een groter aandeel bomen met een hoge houtdichtheid is.
Het team berekent dat het uitsterven van de laatste bosolifanten kan duur zijn: de ecosysteemdienst die ze ons verlenen bij het aanleggen van deze bossen, echte stammen van koolstofdioxide, bedraagt 43 biljoen dollar.
De werking van dit werk is als volgt: olifanten negeren langzaam groeiende planten als het gaat om eten, maar wenden zich tot snelgroeiende planten. Hierdoor kunnen de eerstgenoemden gedijen, iets wat ze niet zonder olifanten zouden kunnen.
Behoud van bosolifanten
Deze bossen met een hogere houtdichtheid hebben een veel grotere capaciteit om koolstofdioxide op te hopen, dus het is erg belangrijk om deze soort te behouden voor de strijd tegen de opwarming van de aarde, aangezien bossen, net als de oceanen, een van onze grootste garanties ertegen zijn.
Het is niet eenvoudig vanwege de enorme waarde van het roze ivoor van de bosolifanten. 62% van de exemplaren werd tussen 2002 en 2012 bejaagd door stropers, wat verrassend is als je bedenkt hoe recent deze data zijn, amper een decennium.
Dit is niet hun enige bedreiging, omdat ze ook voor hun vlees worden geconsumeerd door middel van bushmeat, gekoppeld aan de oorlogsgebeurtenissen die de afgelopen jaren in deze landen hebben plaatsgevonden. Het slachten van olifanten gaat dus alleen maar door.
Net als de Afrikaanse olifant worden deze dieren beschermd door CITES in de eerste bijlage sinds 1989, een maatregel die, samen met beperkingen op de handel in ivoor, geen garantie lijkt te bieden voor het behoud van een soort waarvan we afhankelijk zijn in de strijd tegen klimaatverandering.
