Zoantropie is een psychische stoornis waarbij de persoon gelooft dat hij een dier is geworden of dat hij kan transformeren. Er zijn verschillende soorten zooantropie, afhankelijk van het dier dat de persoon denkt te zijn. In de wetenschappelijke literatuur kunnen we tot 56 klinische gevallen van zooantropie vinden, en er lijken veel meer gevallen in de geschiedenis te zijn, hoewel ze niet zijn geregistreerd.
Lycantropie
Lycantropie - weergegeven op de foto die bovenaan dit artikel staat - is het 'magische vermogen' om een wolf of een lycatroop te worden, dat wil zeggen een weerwolf., wat een legendarisch wezen is, half wolf en half mens. Mythologie vertelt ons dat een man een weerwolf werd door een vloek en werd getransformeerd in de nachten van een volle maan.
Hoewel dit ons pure fictie lijkt, door de geschiedenis heen zijn er klinische gevallen geweest van mensen die werkelijk geloofden dat ze in dit wezen waren veranderd.
Deze mensen waren er niet alleen van overtuigd dat ze een lycantroop waren, maar ze gedroegen zich ook zo. Ze huilden, liepen op handen en voeten, waren agressief of aten zelfs rauw vlees.
Andere zoantropieën
Er zijn andere varianten van zoantropie, hoewel lycanthropie de bekendste is. Bij hypantropie geloven of gedragen de getroffen mensen zich als een paard, terwijl boanthropy hetzelfde is in het geval van koeien. In feite, vroege kritiek op pokkenvaccins was gebaseerd op boanthropy.
Edwad Jenner was een medisch onderzoeker die in 17976 de eerste inenting van het pokkenvaccin uitvoerde. Jenner maakte haar vaccin van het koepokkenvirus, dat erg lijkt op menselijke pokken.
Zijn vaccins waren succesvol en hebben vele levens gered. Er was echter een tegengestelde stroming die beweerde dat gevaccineerde mensen honger naar runderen zouden ontwikkelen, loeien en op handen en voeten bewegen, terwijl ze met hun hoofd op de grond sloegen alsof ze horens waren.
Zoantropie in de geschiedenis
Hoewel er maar heel weinig gevallen zijn geregistreerd, is het geloof erg oud en wordt het in verschillende culturen vertegenwoordigd. In de Middeleeuwen werd aangenomen dat mensen die tekenen van zoantropie vertoonden bezeten of bezeten waren, en werden opgejaagd en verbrand.
Met de tijd en de vooruitgang van de geneeskunde werd geconcludeerd dat deze mensen aan een psychische stoornis konden lijden, meer dan een bezit. Bovendien verwijderden wetenschappelijke vooruitgang geleidelijk populaire overtuigingen en werden gevallen van zoantropie, als ze al weinig waren, verminderd.
Waarom komt zoantropie voor?
Het is moeilijk om precies te weten wat deze pathologie veroorzaakt, omdat er heel weinig informatie is en de onderzoeken niet helemaal nauwkeurig zijn. Alles lijkt erop te wijzen symptomen van zooantropie worden toegeschreven aan psychische stoornissen zoals schizofrenie.
Twee van de bestudeerde gevallen van lycanthropie hebben veranderingen waargenomen in de hersengebieden die proprioceptie en zintuiglijke waarneming verwerken met behulp van diagnostische beeldvormingstechnieken. Proprioceptie is het vermogen om te herkennen waar onze spieren zich bevinden en de houding die we aanhouden, wat bij deze patiënten zou veranderen.
Een andere aandoening waarmee het verband houdt, is een waanstoornis of paranoïde psychose. Er zijn andere stromingen die lycantropie associëren met een manier om te ontsnappen aan diepere psychocologische problemen.
Wat de oorsprong ook is, het is duidelijk dat het een mentaal probleem is en niet om bezit of magisch effect.
Zoantropie in cultuur
In praktisch alle culturen komt een wezen voor met dierlijke en menselijke eigenschappen dat deel uitmaakt van de populaire folklore. Zelfs zoantropische figuren worden in veel religies aanbeden, van het oude Egypte tot hindoegoden.
En laten we de beroemde kinderen van wilde dieren niet vergeten, zoals Marcos Rodríguez Pantoja in Spanje, die 12 jaar tussen wolven opgroeide. Honden, katten, geiten en zelfs vogels zijn enkele van de dieren die mensenkinderen hebben geadopteerd als hun jongen.
Het kostte jaren van therapie om deze zoantropische kinderen aan het menselijk leven aan te passen. Ze hadden geen psychische stoornis, maar "veranderden in dieren" om te kunnen overleven.
