De adderringslang of waterslang doet zijn naam eer aan, aangezien hij in bijna elk zoetwaterlichaam leeft dat hij onderweg tegenkomt. Ze is een uitstekende zwemmer en ook een goede actrice, in staat om een eigenaardig nabootsingsmechanisme te gebruiken om te voorkomen dat ze wordt belaagd. Ook al lijkt het uiterlijk gevaarlijk, het produceert geen enkel soort gif.webp.
De wetenschappelijke naam van deze soort is Natrix maura, het maakt deel uit van de colubrid-familie (Colubridae) en is een naaste verwant van de halsbandslang. Lees verder en leer meer over deze wateractrice.
Viperineslanghabitat
Deze slang is een soort van watergewoonten, heel gebruikelijk in het hele verspreidingsgebied. Het is mogelijk om het te vinden in Spanje, Portugal, Zwitserland, Afrika, Frankrijk en Italië, maar ook op eilanden zoals Sardinië, Mallorca en Menorca. In Afrika is het erin geslaagd om woestijngebieden met wat watermassa's te veroveren, terwijl zijn aanwezigheid op de eilanden te danken is aan een introductie door de mens.
De natuurlijke omgeving bestaat uit alle soorten zoet water, waaronder rivieren, lagunes, plassen, wetlands en brak water. Dit is de enige vereiste die de soort nodig heeft om te overleven, aangezien water het medium is om te jagen, af te koelen en zich te ontwikkelen.
Kenmerken van de adderslang
Het is een middelgroot reptiel met een slanke vorm, met een lengte tot 870 millimeter. Zijn kop is meestal vergroot en bijna driehoekig van vorm, vergelijkbaar met die van een adder.In feite is deze eigenschap essentieel om Batesiaanse mimiek te genereren, die dient als beschermingsmechanisme tegen roofdieren.
De schubben van de soort zijn gekield, wat betekent dat ze een licht kielachtig reliëf hebben. Bovendien behouden de kleurpatronen een donkere band, die het hele lichaam in een zigzagpatroon bedekt. Hoewel dit kenmerkend is voor dit organisme, zijn er enkele varianten met duidelijke longitudinale lijnen, die een ander apart morfotype vormen dat bekend staat als bilineaat.
Over het algemeen vertoont zijn lichaam groenachtig-olijfachtige kleuren, met witgele laterale vlekken en een lichtgrijze buik. Dankzij het feit dat hun huid een grote verscheidenheid aan vormen heeft, is het mogelijk om individuen te identificeren door middel van foto's, aangezien de patronen werken als "vingerafdrukken" om ze te herkennen.
Seksueel dimorfisme
De adderringslang vertoont een duidelijk seksueel dimorfisme, dat wordt waargenomen in de lichaamsgrootte van zijn exemplaren.Op deze manier blijken de vrouwtjes groter en zwaarder te zijn dan de mannetjes, aangezien hun voortplantingssucces groter is naarmate ze groter worden. Met andere woorden, om meer nakomelingen te krijgen, moet het vrouwtje haar lichaam groter maken.
In het tegenovergestelde geval zijn de staarten van deze colubrids groter bij mannetjes dan bij vrouwtjes. Dit komt door de aanwezigheid van het mannelijke voortplantingssysteem of hemipenen, die meer ruimte innemen in het staartgebied, terwijl vrouwtjes deze missen. Hiermee is het gemakkelijk om het geslacht van het exemplaar te weten, aangezien het voldoende is om het cloacale gebied (staart) te observeren.
Karakter en gedrag
Over het algemeen zijn deze reptielen sociale ectotherme organismen die meestal uit het water komen om in de zon te liggen en op te warmen. Vanwege hun brede verspreiding kunnen ze zich anders gedragen, afhankelijk van waar ze wonen. Op deze manier zijn ze in warme gebieden erg actief, maar in koude gebieden kunnen ze een paar maanden in diapauze zijn.
Aan de andere kant vertonen deze reptielen anti-roofdiergedrag, dat bestaat uit het imiteren van slangen om hun vijanden af te schrikken. Om dit te doen, beginnen ze zich op te krullen, op te zwellen en te sissen, gebruikmakend van hun geweldige prestatie om een giftig organisme te lijken. Dit is slechts een simpele bedreiging, want ondanks alles hebben ze geen enkele vorm van gif.webp.
Jachtmodus
Watermassa's zijn hun favoriete gebieden, omdat de slang ze gebruikt om het meeste voedsel te verkrijgen. Dit betekent dat ze geweldige zwemmers zijn en omdat ze hun temperatuur niet goed kunnen reguleren, moeten ze gedetailleerde tactieken ontwikkelen om in het water te jagen.
Om deze reden gebruiken ze twee soorten strategieën, afhankelijk van of het water waarin ze zich bevinden warm of koud is. In vroege situaties, omdat ze zich geen zorgen hoeven te maken dat ze warmte verliezen, jagen ze hun prooi achterna totdat ze hem kunnen vangen.In het laatste geval besluipen ze daarentegen hun slachtoffers, wachtend op het juiste moment om ze te vangen, besparen ze energie en vermijden ze te bewegen.
Zodra ze erin slagen hun voedsel te vangen, brengen ze het onmiddellijk naar het vasteland om het in de lucht te laten stikken. Op deze manier verspillen de slangen geen tijd en gebruiken ze de omgevingsomstandigheden om zichzelf te voeden.
Voedsel van de adderringslang
Hun dieet bestaat uit twee soorten organismen, vissen en amfibieën, aangezien zij het meest geassocieerd worden met watermassa's. In het geval van jonge slangen kunnen ze ook ongewervelde dieren zoals oligochaeten, bloedzuigers en gastropoden consumeren.
De adderringslang begint zijn slachtoffer in te slikken, te beginnen met zijn kop. Dit komt omdat het meestal het breedste deel van het lichaam is en daarom het moeilijkst te slikken. Ook in het geval van vissen kunt u hierdoor problemen met de schubben voorkomen, aangezien deze in de tegenovergestelde richting van uw lichaam worden ingebracht.
In 2013 werd een studie gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Acta Herpetológica waarin melding wordt gemaakt van het bestaan van aasgedrag bij dit reptiel. Op deze manier wordt de mogelijkheid om de overblijfselen van dode dieren te consumeren aan zijn dieet toegevoegd, dus het is waarschijnlijk dat deze soort meer een opportunist is dan een geboren jager.
Reproductie van de adderringslang
Viperineslangen zijn eierleggende organismen met een jaarlijkse voortplanting die de lentemaanden gebruiken om te paren. Met deze bedoeling plaatst het mannetje zichzelf bovenop het vrouwtje en slaat haar zachtjes met zijn hoofd terwijl beide hun staarten in elkaar verstrengelen. Dit proces kan enkele minuten tot uren duren en eindigt met de interne bevruchting van de eieren.
Hoe wordt de adderringslang geboren?
Het normale legsel van een vrouwtje bestaat uit tussen de 2 en 32 eieren, die een incubatietijd van 45 dagen hebben. Op dit moment is de grootte van de nieuwe moeder erg relevant, aangezien het aantal eieren dat ze kan leggen hiervan afhangt.
Zodra ze uitkomen, zullen de slangen tijdens de eerste levensdagen in direct contact met hun broers en zussen leven en galerijen vormen die hen later zullen helpen de kou te weerstaan.
Volgens een studie in het wetenschappelijke tijdschrift Scientific Reports is vastgesteld dat het incubatieproces een belangrijke rol speelt in het gedrag van de slang. Dit houdt in dat de jongen al dan niet sociaal zijn, afhankelijk van of ze in een groep of solitair worden uitgebroed. Bovendien kan dit zelfs hun groei beïnvloeden en hun fysieke mogelijkheden beperken.
Behoudsstatus
De International Union for Conservation of Nature classificeert deze soort als minst zorgwekkend. Dit komt omdat hun populatie relatief constant is gebleven ondanks de vernietiging van hun leefgebied. Bovendien is in het geval van zijn aanwezigheid op eilanden bewezen dat hij door introductie is aangekomen en in feite een indringer van het ecosysteem is.
Recente tellingen hebben echter een vermindering van het aantal exemplaren en zelfs hun verspreiding geconstateerd. Deze situatie lijkt te ontstaan als reactie op de vervuiling van watermassa's, waardoor de essentiële hulpbron van de slang in gevaar komt.
Op dezelfde manier kan besmetting door verschillende materialen een ernstig probleem voor uw gezondheid veroorzaken.
Een van de grote problemen waarmee deze soort wordt geconfronteerd, is watervervuiling, iets dat zelfs de mens niet heeft kunnen oplossen. Dit zou als een wake-up call moeten dienen, aangezien we ons op een kritiek ecologisch punt bevinden, waarop de beslissingen die worden genomen meer dan één levend wezen zullen beïnvloeden. Het waterprobleem is vrij ernstig en dit herinnert ons eraan dat niet alleen de mens ervan afhankelijk is.
