Als een hond sterft, sterft een groot deel van je hart mee. Voor velen zou het een eenvoudig huisdier kunnen zijn, maar voor jou was het je vriend, je vertrouwelinge, een reden om elke dag naar huis terug te keren. Wetende dat dit geen gemakkelijke tijd is, willen we met je praten over verdriet en de normale gevoelens die je op dit moment ervaart.
Lees verder om de stadia van rouw te ontdekken wanneer een hond sterft.
Als een hond sterft, doet je hele wezen pijn
De dood van uw huisdier is geen klein verlies. Daarom is het normaal dat je je verdrietig, overstuur of weg voelt. Voor uw huisdier ervaart u een verdriet dat vergelijkbaar is met het verdriet dat u zou doormaken voor een naaste persoon, dit komt omdat voor velen hun harige leden van hun familie zijn.
Vervolgens vertellen we je wat de stadia van verdriet zijn die je zou kunnen ervaren als je hondgenoot overlijdt.
1. Ontkenning
Als een hond plotseling sterft, is er geen tijd om de geest en het leven voor te bereiden op zijn afwezigheid. Dat is de reden waarom, in dit geval, een van de eerste stadia die je misschien doormaakt, ontkenning is. Het is een moment waarop je geest weigert te accepteren wat er is gebeurd en hoewel je weet dat je harige er niet is, hoopt je geest hem nog steeds naar je toe te zien rennen.
2. Woede en onmacht
Als je eenmaal doorhebt dat je je trouwe viervoeter bent kwijtgeraakt, is het normaal om woede te voelen over wat er is gebeurd. Dat je je hulpeloos voelt en je gedachten worden samengevat tot wat je zou kunnen veranderen of anders zou kunnen doen om hem weer aan je zijde te hebben. Alle verklaringen die in je opkomen om het verlies te rechtvaardigen, zijn verwijten en schuldgevoelens.
3. Onderhandelen
De behoefte om een antwoord te vinden op wat er is gebeurd, keert terug. Het is dan wanneer je geest een constante dialoog begint om erachter te komen wat er is gebeurd en om de duizend-en-één alternatieven te vinden om te voorkomen wat er is gebeurd. Je puppy komt echter niet terug en de pijn is nog steeds aanwezig.
4. Depressie
Als je hond sterft, is er een enorme pijn in je. Hoewel er goede momenten zijn, gaat dat gevoel van verdriet niet weg en is het waar een van de gevaarlijkste fasen van rouw begint: depressie. Elke keer dat je je realiseert dat je furry er niet is en dat al je verklaringen nergens op slaan, neemt het verdriet je over en voelt de leegte groter en groter aan.
5. Acceptatie
Acceptatie is de laatste fase van rouw die wordt ervaren. Het bestaat uit accepteren wat er is gebeurd, de pijn en dat je verder moet. Beetje bij beetje 'normaliseert' het leven en moet je ermee dealen.
Er overheen komen is niet gemakkelijk, maar ook niet onmogelijk
Zoals je kunt zien, is het duel lang en niet gemakkelijk, maar je kunt vooruit komen. Als je het gevoel hebt dat er een heel lange fase is en dat het verdriet elke dag groter wordt, waardoor je zeer moeilijke depressieve periodes ervaart, aarzel dan niet om hulp te vragen.
De begeleiding van je familie en vrienden is essentieel. Je kunt ook om professionele ondersteuning vragen en zo je pijn draaglijker maken.
