Als uw kat een pelshuid heeft die wiebelt wanneer hij loopt, observeert u misschien de roep oertas bij katten. Daaromheen cirkelen enkele overtuigingen en valse mythen die moeten worden weerlegd, om geen toevallige fouten te maken tijdens de zorg voor het huisdier.
Dit zakje is in verband gebracht met obesitas, castratie en zelfs theorieën die hun genen en hun gedrag met elkaar verbinden. Als uw kat een oerzak heeft, vindt u hier alle informatie die u moet weten.
Wat is de oerzak of zak met katten?
De oerbuidel is overtollig huid en vet dat tussen de achterpoten van de kat hangt. Het verschijnt meestal op volwassen leeftijd, hoewel niet bij alle individuen, omdat het een genetisch gecodeerde eigenschap is en wordt overwogen rudimentair. Dit betekent dat er op dit moment geen duidelijke fysiologische toepassing aan wordt toegeschreven.
De slapheid van deze zak kan ertoe leiden dat de kat zwaarlijvig is geweest en bij het afvallen dat de resterende huid is blijven hangen. Niettemin, het is een normaal onderdeel van de anatomie van de katen het impliceert geen gebrek aan gezondheid.
In feite hebben grote katten zoals Bengaalse tijgers of leeuwen ook een oerbuidel.
Waar is deze tas voor?
Zoals alles in de natuur, hoewel het momenteel niet wordt gebruikt, was de oerzak destijds waarschijnlijk logisch. Katten leven al duizenden jaren met mensen samen, dus deze structuur is gedegradeerd tot een overblijfsel van zijn wilde tijd. In ieder geval worden er nog steeds enkele functies aan toegeschreven voor het voortbestaan van de kat, zoals de volgende:
- Bewegingsvrijheid: de overtollige huid bevordert dat de kat bewegingen met grotere amplitude kan maken, vooral bij het sluipen door smalle plaatsen of bij het uitrekken om naar hoge plaatsen te klimmen of te rennen.
- Energieopslag: Omdat het een vetopslag is, denkt men dat deze zak diende als een energieopslagplaats in tijden van voedseltekort. Aan de andere kant, bij het eten van grote hoeveelheden prooi in één keer - als een goede jager - denkt men dat deze structuur de kat comfort bood om te bewegen terwijl hij een volle maag had.
- Bescherming: kattengevechten gaan vaak gepaard met tand en spijker, en proberen de tegenstander om te draaien. Als een kat in de buik wordt aangevallen, vormt de oerbuidel een barrière over vitale organen.
Genetische aanleg
De oerbuidel is een genetisch aandenken uit de wilde tijd van de soort. Vandaag de dag, behalve mobiliteit en bescherming tegen aanvallen, speelt geen enkele cruciale rol in het voortbestaan van de katomdat huiskatten zelden honger lijden of op jacht gaan om te overleven. Een bewijs hiervan is dat niet iedereen een oertas heeft.
Sommige kattenrassen zijn meer vatbaar om het te manifesteren: die welke genetisch dichter bij hun wilde voorouders staan. De bekendste zijn de volgende:
- Bengalen: het is een ras dat is ontstaan uit de kruising van een huiskat en een Bengaalse wilde kat, dus oude secundaire karakters overheersen.
- Egyptische Mau: Het is een directe afstammeling van de eerste gedomesticeerde katten van Egypte, waar het woestijnklimaat de soort evolueerde om zich aan te passen aan de schaarste aan water en voedsel - net zoals kamelen en dromedarissen een bult hebben.
- Pixie bob- Dit ras is ontstaan in de Verenigde Staten, waar huiskatten konden kruisen met wilde katten die op boerderijen rondzwierven.
- Japanse bobtail: Deze katten werden oorspronkelijk in het laatste millennium in Japan vrijgelaten om knaagdierenpopulaties op zijdeboerderijen onder controle te houden. Later werden ze geadopteerd als huisdier.
Er is een overtuiging dat de aanwezigheid van de oerzak bij katten leidt tot genetica die dichter bij hun wilde voorouders ligt, wat ook tot uiting zou komen in hun persoonlijkheidskenmerken, waardoor ze meer territoriaal en competitiever zouden worden. Dit is echter niet wetenschappelijk bewezen.
Mythen over de oerbuidel bij katten
Er zijn een reeks verklaringen en angsten over deze tas die een voogd ertoe kunnen brengen beslissingen te nemen die een negatief effect hebben op het welzijn van de kat. Hier kun je ze één voor één ontmoeten.
Heeft de oerzak bij katten te maken met obesitas?
Het antwoord is nee. Het is waar dat, voor onervaren ogen, een oerzak kan worden aangezien voor een zwaarlijvige buik. Om ze te onderscheiden, is hier een truc: overgewicht wordt beoordeeld aan de hand van de contouren van de kat, dat wil zeggen, als je er van bovenaf naar kijkt, kun je het overtollige vet zien. Katachtigen worden dik, om zo te zeggen.
Kan het worden verwijderd?
Aangezien deze hangende vacht geen enkel risico vormt voor de gezondheid van uw kat, is chirurgie geen optie voor dierenartsen. Hoewel het esthetisch een beetje het gestileerde uiterlijk wegneemt, denk dan dat het je kat kan beschermen tegen een aanval en dat oefening of dieet hem niet zal verkleinen.
Verschijnt het als gevolg van sterilisatie?
Dat is niet waar. Wanneer deze 2 gebeurtenissen in de tijd aaneengesloten lijken, het is meestal te wijten aan het feit dat de kat op jonge leeftijd is gesteriliseerd en de oerzak verschijnt op volwassen leeftijd. Hoewel ze in sommige gevallen samenvallen, hebben ze niets met elkaar te maken.
De oerzak bij katten is een van die kleine details die kunnen leiden tot slechte beslissingen vanwege een gebrek aan informatie die in werkelijkheid heel eenvoudig uit te leggen is. Gelukkig ontkracht de vooruitgang van de verspreiding van zorg - gedreven door de groeiende belangstelling van de bevolking om het welzijn van hun gezelschapsdieren te waarborgen - steeds meer mythen.
