De bucardo (Capra pyrenaica pyrenaica) Het was een veel voorkomend dier in de Pyreneeën, gewaardeerd om zijn waarde als spel. Vanaf de 20e eeuw leidde de snelle achteruitgang van de bevolking tot enorme inspanningen voor het behoud ervan. Al deze middelen waren echter onvoldoende en de laatste vrouwelijke bucardo stierf in 2000.
Het is essentieel om de gevallen van uitsterven van diersoorten te kennen, zodat deze episodes zich niet herhalen. Als je meer wilt weten over de geschiedenis en kenmerken van dit zoogdier, lees dan verder.
Geschiedenis van de bucardo: de geest van Ordesa
De bucardo was een ondersoort van steenbokken die typisch was voor de hoge Pyreneeën, tussen Spanje en Frankrijk. In deze bergen ligt het Nationaal Park Ordesa y Monte Perdido. In dit afgelegen bergachtige gebied was het heel gewoon om deze geit te zien draven en klimmen. Precies, Deze extreme isolatie maakte de bucardo tot een dier dat vrij onbekend was voor de wetenschap.
Het verschilde van de andere ondersoorten van steenbokken voornamelijk door zijn langere en dichtere haar, evenals zijn enorme gewei, dat dat van andere ondersoorten ver overtrof. Precies, dit spectaculaire gewei heeft het gehaald een prooi die zeer begeerd is door Franse jagers, omdat het groter was dan dat van de alpensteenbok.
Zoogdieren gerelateerd aan dit dier bestaan nog steeds over de hele wereld.
De jacht op dit zoogdier was zo gewoon dat in 1910 de bucardo uit de Franse kant van de Pyreneeën verdween en alleen in het Spaanse deel overleefde. Zelfs in die tijd begonnen ze te nemen eerste maatregelen ter bescherming van deze ondersoort: hun jacht was verboden en de verklaring van het Nationaal Park Ordesa y Monte Perdido beschermde een deel van hun leefgebied.
Deze beschermende maatregelen waren echter onvoldoende voor een bevolking die al ernstig gevaar liep. In de jaren zeventig leefden er minder dan vijftig bucardo-exemplaren in de bergen. Tegen die tijd hebben onderzoekers van het Aragón Centre for Agrifood Research and Technology ze hebben alle mogelijke middelen geactiveerd om het voortbestaan van dit dier te bereiken.
Het uitsterven van het embleem van de Pyreneeën
Ondanks de geleverde inspanningen, de bucardos-populatie begon snel af te nemen. Twee factoren hebben hieraan bijgedragen:
- Aan de ene kant, de hoge bloedverwantschap van de laatste exemplaren, waardoor ze vatbaar waren voor meerdere ziekten.
- Voor een ander, er was de grote onwetendheid van deze ongrijpbare berggeit. Omdat we in de meest afgelegen en ontoegankelijke delen van de berg woonden, was het ongelooflijk moeilijk om te weten hoeveel dieren er waren. Dit alles leverde hem de bijnaam 'De geest van Ordesa' op.
Tot ver in de jaren negentig was het gevaar van uitsterven kritiek: er waren amper drie bucardo vrouwtjes over. Om het uitsterven ervan te voorkomen, besloten de onderzoekers vervolgens een van hen te vangen om het in gevangenschap te reproduceren met een mannetje van een andere ondersoort van steenbokken. Deze poging mislukte en de hoop slonk.
In 1999 was er nog maar één vrouwtje over, genaamd Celia. Op 6 januari 2000 werd ze dood gevonden onder een omgevallen boom. Dit was het trieste einde van de meest emblematische soort van de Pyreneeën, omdat helaas alle pogingen om het te redden tevergeefs waren. Wil je meer weten over de fauna van de Pyreneeën, klik dan op deze link.
De opstanding van de bucardo
Ondanks de dood van het laatste exemplaar, biedt de wetenschap ons een kans om deze soort te zien opduiken. In de jaren negentig verschillende bucardo-celmonsters zijn bewaard voor mogelijk klonen.
In 2003 werd dit een feit. Een embryo van Celia,de laatste levende bucarda, werd geïmplanteerd in de baarmoeder van een berggeit van een andere ondersoort. Bij 162 dagen zwangerschap er werd een bucardita geboren, een kloon vanCelia, die helaas een paar uur heeft overleefd.
Ondanks deze mislukking, werd aangetoond dat: klonen was een mogelijke manier om de bucardo terug te geven. In de toekomst hopen de onderzoekers met deze techniek de "geest van Ordesa" terug te brengen. Als u meer wilt weten over klonen, kunt u op deze link klikken.
"Salvar al bucardo" de documentaire die alles vertelt
In 2022-2023 werd "Salvar al bucardo" uitgebracht, een documentaire van Pablo Lozano die "het verhaal vertelt van de wanhopige strijd van sommige wetenschappers om een emblematisch dier van de Pyreneeën te redden". Daarin vertellen meerdere wetenschappers hun ervaringen in de riskante volkstelling van de bucardo van de jaren tachtig en negentig, de kloonpogingen en hun ervaringen met dit raadselachtige dier.
