Het implanteren van een chip bij onze huisdieren is het meest effectieve middel geworden om ze onder controle te houden. In het geval van verlies, verlating of diefstal van het dier, als iemand het naar een asiel of de dierenarts zou brengen, zou het geïdentificeerd direct.
Wat is de microchip?
De bekende microchip is een elektronisch identificatiesysteem voor dieren Het bestaat over het algemeen uit twee delen: het ene is de microchip zelf en het andere is de capsule waarmee het is bedekt. Deze capsule is gemaakt van zacht en biocompatibel glas (veroorzaakt geen allergieën) en is zo klein als een rijstkorrel.
Hoe de microchip implanteren?
Het chipimplantatieproces moet worden uitgevoerd door een dierenarts. De deskundige brengt de capsule in het lichaam van het dier, ter hoogte van de nek, en duwt deze met een injector door de huid.
Elk van deze chip-apparaten heeft een reeks unieke cijfercodes opgeslagen, zoiets als de ID van het dier.
Deze microchip wordt maar één keer in het leven van het huisdier geplaatst en blijft voor altijd in je lichaam. De informatie met betrekking tot de hond of kat wordt geregistreerd in de Canine Census-database die elke autonome gemeenschap heeft, waarin de informatie met betrekking tot elke chip is opgeslagen (naam van de eigenaar, adres en een of twee telefoonnummers).
De ideale leeftijd om deze chip te plaatsen is van anderhalve maand of twee maanden. Na dat moment kan het in elke maand van het leven van het dier worden geïmplanteerd.
De nauwkeurigheid van de verstrekte gegevens
Het is essentieel dat de aan de dierenarts verstrekte gegevens juist zijn, aangezien deze informatie degene is die in de database zal worden geregistreerd en degene die zal worden gebruikt in geval van verlies van het dier.
Bij verandering van eigenaar of adres kunt u het beste direct contact opnemen met de dierenarts, waardoor we de bijbehorende formulieren ondertekenen, zodat de wijziging in de database verschijnt. Voor juridische doeleinden is de eigenaar van het dier degene die in deze database wordt vermeld, daarom is het ook verantwoordelijk voor eventuele schade die het huisdier kan veroorzaken.
Zoals is logica, wanneer het dier sterft, We moeten het ook communiceren via een document ondertekend door onze dierenarts.
Wat Spanje betreft, de Gemeenschap van Madrid was de eerste die de identificatie van honden en katten met de microchip afdwong. Geleidelijk aan hebben andere autonome gemeenschappen dezelfde maatregelen genomen en het lijkt erop dat de controle over huisdieren groter is, maar lang niet zoals gewenst.
Het nut van de microchip
Het implanteren van de chip in onze huisdieren kan verschillende voordelen met zich meebrengen:
- Allereerst gaat het ervan uit dat een wettelijke erkenning dat wij eigenaren en houders zijn van ons huisdier. De gegevens op de microchip kunnen niet worden vervalst.
- Als het dier zoekraakt, hebben zowel dierenartsen als beschermers en autoriteiten (SEPRONA) via een reader toegang tot onze gegevens.
- Chipidentificatie helpt achterlating te voorkomen, onder meer omdat de wet straft met boetes vrij hoog voor mensen die een dier in de steek laten of mishandelen. Op deze manier is het mogelijk om te bewijzen wie de eigenaar en wettelijk verantwoordelijk is voor een mishandeld of verlaten dier.
Bij verlies of diefstal…
Het snelste wat u kunt doen bij het identificeren van een verloren hond of ander huisdier, is om deze zo snel mogelijk op de hoogte te stellen. aan de lokale politie, aan Seprona (Dienst voor de bescherming van de natuur van de Guardia Civil), aan de gemeenteraad, aan de Reiac (Spaans netwerk voor de identificatie van gezelschapsdieren) en aan het dierenadoptiecentrum, in het geval dat dit was geadopteerd.
In de brief die we naar deze organisaties en instanties sturen, vermelden we het nummer van de chip en de naam van het dier, onze persoonlijke gegevens en, als we die weten, de datum en plaats waar ons huisdier is verloren of van ons is gestolen.
De inhoud van de wet
In Spanje vereist de wet de identificatie van gezelschapsdieren, inclusief katten die het huis niet verlaten, in het geval van achterlating, verlies, Stal, enz. In sommige gemeenschappen wordt het dier geïdentificeerd door middel van de tatoeage of de chip, maar steeds meer mensen eisen de implementatie van het elektronische systeem.
