De circadiane cyclus van dieren kan worden gedefinieerd als: die variaties van fysiologische aard die samenvallen met omgevingscycli. Deze cycli, ook wel ritmes genoemd, worden gewoonlijk regelmatig van dag tot dag herhaald.
Deze variaties die zijn gesynchroniseerd met dag en nacht, kunnen elke 20 of 28 uur variaties hebben. Bij dieren die ver van de tropen leven, past de circadiane cyclus zich aan de seizoenen aan. Met deze aanpassingsmodus kunnen ze hun dagelijkse activiteit aanpassen aan de tijd dat ze licht hebben.
Circadiane cyclus van dieren: licht en temperatuur
Circadiane cycli vinden plaats zonder dat externe tussenkomst nodig is. Er is geëxperimenteerd met verschillende soorten levende wezens en hun relatie met hun slaap- of hongerritme. Deze experimenten tonen aan dat Ze worden op een cyclische manier herhaald, in principe gekoppeld aan veranderingen in licht en temperatuur.
Circadiane cyclus van dieren in de geschiedenis
Door de geschiedenis heen zijn de circadiane cycli van dieren op de voet gevolgd door geleerden als Aristoteles, die dagelijkse en jaarlijkse veranderingen waarnamen, zelfs in planten.
Vervolgens, Galenus van Pergamum beschreef ook over de migratie van vogels, slaapcycli van dieren en winterslaap. Deze door de Griekse filosoof waargenomen variaties werden beschouwd als reacties op prikkels uit de natuur.
Later is door wetenschappelijke studies vastgesteld dat dat beide veranderingen onafhankelijk zijn, hoewel de omgeving ze aanmoedigt of beperkt.
Het was de Franse astronoom Jean Mairan die in de 18e eeuw de eerste systematische studie maakte van de circadiane cyclus. In deze onderzoeken concludeerde Mairan dat het dagritme van de dieren niet nauw gerelateerd was aan de omgeving. Tot dan toe dacht men dat de twee nauw met elkaar verbonden waren.
Circadiane cyclus bij zoogdieren
Zoogdieren zijn de diergroep die het meest is bestudeerd in termen van circadiane cycli. De analyses concluderen dat de instrument voor het beheersen van circadiane cycli bevindt zich in de suprachismatische kern, in de hypothalamus.
De suprachiasmatische kern van de middelste hypothalamus is een gebied dat een hormonale set aanstuurt met dagelijkse fysiologische variaties. Een van deze hormonen is oestradiol en een ander belangrijk hormoon om te overwegen is het zogenaamde luteizinant. Deze twee hormonen zijn verantwoordelijk voor het inwerken op verschillende organen en verzenden circadiane berichten vanuit de suprachiasmatische ruimte.
Hormonen geproduceerd in de middelste hypothalamus zijn 's nachts overvloediger dan overdag. Wanneer het oog erin slaagt duisternis waar te nemen, worden de ruimtes die groei of slaperigheid bevorderen gealarmeerd.
Externe factoren
Hoewel al is vastgesteld dat externe factoren produceren de circadiane cyclus van dieren niet, de realiteit is dat ze ze kunnen veranderen. Het is bewezen dat er een functie is om ze te reguleren of te wijzigen.
Cafeïne of alcohol zorgen bijvoorbeeld voor deze veranderingen. Ook zeer felle lichten of wanneer er 's nachts sterke temperatuurschommelingen zijn.
Andere secundaire klokken
Er zijn andere organen, afgezien van de suprachiasmatische kern, die het vermogen hebben om de rol van secundaire klokken te vervullen. Deze organen hebben de vermogen om reacties te genereren die geen verband houden met de hypothalamus. Deze reacties zijn echter zwakker.
anderen Factoren die de circadiane cyclus kunnen beïnvloeden, zijn zwangerschap en de drukniveaus van de atmosfeer. Bij sterke veranderingen in de tijdzone is het ook zo dat cycli worden vervroegd of omgekeerd.
Maar er zijn niet alleen circadiane cycli, daarnaast zijn er andere die herhaaldelijk verschijnen. De ultradische cycli ze zijn er slechts één van; Dit zijn degenen die in dromen worden herhaald. Daarentegen zijn er de infradische cycli. Dit zijn, om er maar een paar te noemen, de cycli van de maan en de seizoenen van warmte bij dieren of ook wel oestrus genoemd.
Migraties in verschillende groepen dieren maken ook deel uit van deze niet-circadiaanse ritmes. Deze worden gegeven voor jaarlijkse seizoenen of om de twee jaar totdat ze zelfs door de kiemseizoenen in de planten gaan.
Zoals je kunt waarderen, alles wijst erop dat levende wezens een reeks tijdelijkheden vormen en niet slechts een. Er zijn verschillende tijden die de geest en het lichaam van levende wezens bewonen. Veel culturen hebben ons verteld over de samenloop van verschillende tijden en blijkbaar ontdekt de wetenschap dat het echt kan zijn.
